Ulusalcılık: Türkiye'de sol milliyetçiliğin son tezahürü

Abstract

108 pagesBu tez, tarihi ve teorik bir çerçeve çizerek ulusalcılığın önceki hareketler ile birleştiği ve ayrıldığı noktaları saptamayı ve temel önermelerini belirlemeyi hedeflemektedir. 20. yüzyılın ilk yıllarında stratejik ve taktik nedenler ile ortaya atılan ulusal bağmsızlıkçılık fikri ve dekolonizasyon döneminde sosyalizmi bağımsızlık ve kalkınma stratejisi olarak kabul eden hareketlerin etkisiyle Türkiye'de de birçok grup sosyalizm ve milliyetçiliği bağdaştırmaya çalışmıştır. 1990'lı yılların başında gelişen ve Adalet ve Kalkınma Partisi'nin (AKP) iktidar olması ile hız kazanan ulusalcılık, Türkiye'de milliyetçiliği sol söylem ile bağdaştırma girişiminde bulunan hareketlerin son tezahürüdür. Tezin birinci bölümünde milliyetçiliğin sosyalizm ile birlikte ele alınışının teorik altyapıları incelenmiş, ikinci bölümde dünyadaki bu girişimlerin Türkiye'deki yansımaları araştırılmış ve üçüncü bölümde temel önermeleri üzerinden yola çıkılarak ulusalcılığın özellikle 1960'larda yoğunlaşan bu girişimlerin güncel bir tezahürü olduğu, ancak küreselleşme ve çeşitli güncel sorunların etkisiyle önceki hareketlere gore milliyetçiliğe daha yakınlaştığı, kimi zaman zenofobik bir söylem sarfedebilen ve ulus-devletin korunmasını hedefleyen bir harekete dönüştüğü sonucuna ulaşılmıştır. Anahtar Sözcükler: Sol Milliyetçilik, Ulusalcılık, Kemalizm, Anti-Emperyalizm, Sosyalizm, Üçüncü DünyacılıkThis thesis presents a theoretical and historical framework for ulusalcılık and attempts to reveal main proposals of ulusalcılık in order to analyze the convergences and divergences with the previous movements in Turkey. With the influence of the thesis of national independence put forward in the early 20th century for tactical and strategic reasons and political movements referring to socialism for independence and development in the decolonization period, various groups in Turkish left tried to reconcile socialism with nationalism and formulate a way of development peculiar to Turkey. Ulusalcılık which emerged in the late 1990s and accelerated after the AKP (Justice and Development Party) came to power, can be regarded as the recent resurgence of the attempts to associate nationalism with leftist discourse in Turkey. After analysis of theoretical roots that led to the attempts to reconcile nationalism with socialism in the first chapter; the reflections of these attempts in Turkish politics in the second chapter and the basic proposals of ulusalcılık in the third chapter, the thesis concludes that ulusalcılık can be regarded as the recent form of the attempts to reconcile socialism with nationalism which initially appeared in the 1960s. However, with the influence of globalization and several current issues, it has transformed into a nationalist movement which can be at times xenophobic and which strives for sustaining the nation-state Key Words: Left Nationalism, Ulusalcılık, Kemalism, Anti-Imperialism, Socialism, Third Worldis