Radiochemical Aspects of Receptor Scintigraphy: labeling with radiometals, optimisation and radiochemical purity

Abstract

__Abstract__ Radioactieve peptiden zijn stoffen die gebruikt worden voor het in vivo in beeld brengen van kanker. Tumorcellen brengen vaak receptoren in overvloed tot expressie in en op de tumorcellen. Wanneer deze receptoren, aanwezig op de tumorcellen, binden met de radiopeptiden kunnen met behulp van een gammacamera of PET (Positron Mission Tomografie) deze tumoren worden gevisualiseerd. Om met een hoge resolutie te kunnen visualiseren op een gammacamera gaat dit ten koste van de gevoeligheid van een gammacamera. Dit betekent dat er dan meer radioactiviteit nodig is om een scan te maken maar wel met een betere beeldkwaliteit. Een nadeel uit bovenstaande voorbeelden is dat dit in beide gevallen leidt tot een hogere dosis aan straling in oplossing. Deze straling afkomstig van de gebruikte radionucliden zorgen voor radiolyse in de desbetreffende oplossing. Radiolyse is het beschadigen van peptide door hoge dosis aan straling. Door de hogere dosis straling is er een verhoogde kans dat het peptide wordt beschadigd, zelfs voordat het wordt geïnjecteerd. Er is daarom onderzoek gedaan naar een mogelijkheid voor betere bescherming tegen radiolyse van het radiopeptide. De hoeveelheid schade aan radioactief gelabelde peptide door radiolyse wordt uitgedrukt in percentage radiochemische zuiverheid (RCP). RCP is momenteel niet goed gedefinieerd. Er is momenteel een gebrek aan fundamentele kennis voor wat betreft de radiolyse van radiopeptiden. Radiolyse is ook onduidelijk gedefinieerd. Om de invloed van radiolyse te kunnen onderzoeken zijn er in dit proefschrift twee type peptiden als model gebruikt: DOTA- of DTPA-geconjugeerde analogen van somatostatine en bombesine. Deze peptiden worden radioactief gelabeld en worden specifiek gebruikt voor visualisatie van neuro-endocrine, prostaat-, borst-tumoren op een gamma- of PET camera. Zoals beschreven in dit proefschrift zijn peptide receptor scintigraphy (PRS) en peptide receptor radionuclide therapie (PRRT) al meer dan twee decennia succesvol klinisch toegepast. Toch zijn er nog steeds mogelijkheden om deze techniek en de toepassing ervan te verbeteren. De resultaten van de hier beschreven onderzoeken geven meer kennis en inzicht in de verschillende processen van bijvoorbeeld de radiochemische technieken en zorgen uiteindelijk voor een verbetering van de toepassingen. Dit resulteert in een betere beeldvorming en dus in het eerder in beeld brengen van kanker en vooral in een effectieve therapie