Inleiding
Als gevolg van toegenomen immigratie is de bevolkingssamenstelling van
Nederland en Duitsland sterk gewijzigd in de periode 1975-2005. Deze verandering
heeft niet alleen zijn weerslag gehad op het politieke veld, zoals in de
(media)discussie over de multiculturele samenleving en hoe daarmee om te
gaan (Prins, 2004; Roggebrand & Vliegenthart, 2007; Thra¨ nhardt, 2002; Van
der Vaart, 2010). Ook de literaire velden van beiden landen zijn ‘multicultureler’
geworden. Zo zouden de Nederlandse uitgevers ‘de allochtoon ontdekt’
hebben (Kuitert, 1999: 355) en heeft het aan publieke belangstelling voor
migrantenschrijvers ‘geenszins ontbroken’ (Van der Poel, 2009: 14). Sommige
Nederlandse critici betitelden deze in hun ogen bovenmatige aandacht voor
allochtone schrijvers als een politiek correcte ‘hype’ (Anbeek, 1999). In Duitsland
spraken literatuurcritici van een ‘Turkish turn’ in de literatuur (Adelson,
2005). De eerste effecten op de inhoud van de nationale literatuurgeschiedenissen
zijn ook reeds zichtbaar. Zo benadrukt de begele
