Een Strijd om Sacrale Ruimte en Tijd. Processies en Torenschietingen in het Hageland (17de-18de Eeuw)

Abstract

__Abstract__ De wisselwerking tussen de officiële religie en het volksgeloof geeft al jarenlang aanleiding tot hevige discussies. Vooral sinds Jean Delumeau heeft gewezen op het onderscheid tussen de voorgeschreven normen van kerkelijke en wereldlijke overheid en de dagdagelijkse beleving ervan in het leven van de gewone man, houden onderzoekers meer rekening met de beperkte draagwijdte van deze voorschriften. Bovendien spreken historici tegenwoordig liever over ‘religieuze volkscultuur’ omdat de religiositeit van het volk bijna uitsluitend af te leiden is uit culturele uitingen. Tijd en ruimte zijn hierbij twee belangrijke dimensies waarbinnen mensen deze geloofsuitdrukking kunnen tonen. Sacrale momenten en plaatsen boden leken de mogelijkheid om in contact te treden met het bovennatuurlijke waardoor de microkosmos van de plattelandssamenleving tijdelijk werd opgenomen in de macrokosmos van de christelijke wereldbeschouwing. Oneerbare personen zoals prostituees werd dan ook verboden sacrale plaatsen te betreden en op religieuze feestdagen bestonden er soms zelfs voorschriften die hun bewegingsvrijheid beperkten