Αν είναι γεγονός ότι το έργο του Le Corbusier μπορεί με αρκετή ευκολία να διαιρεθεί στα δύο –το πριν απο την Οικονομική Κρίση περί το 1930, στιλπνό και λευκό, και το μετά την Χιροσίμα, αδρό και γκρίζο– η Villa Savoye είναι εκείνη που κατά κανόνα εκπροσωπεί την πρώτη περίοδο. Και όμως, η Savoye ούτε το καλύτερο έργο εκείνης της περιόδου είναι, ούτε ενδεικτική των γενικότερων προβληματισμών του Le Corbusier περί των μεμονωμένων κτηρίων, ως προπομπών μιας νέας πολεοδομικής τάξης. Κτίσθηκε τόσο πρόχειρα, ώστε δώδεκα μόλις χρόνια μετά την ολοκλήρωσή της είχε ερειπωθεί σε βαθμό που τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής στη Γαλλία να την χρησιμοποιούν σαν αποθήκη και γκαράζ. Βρίσκεται σε βουκολικό τοπίο, εντελώς εκτός αστικού περιβάλλοντος, και συνιστά μια ακόμη μομφή κατά των αστικών συνθηκών, που κατ’ επανάληψη είχε στηλιτεύσει ο Le Corbusier, παρά λύση τους. …
--
If Le Corbusier’s works are rather easily divided into two sorts –pre-Depression, slick and white; and post-Hiroshima, brutal and gray– it is the Villa Savoye that most often represents the early period. Yet Savoye is not the best work of this period, nor is it representative of Le Corbusier’s larger concerns for individual buildings as candidates for a new urban order. Badly built, within a dozen years of its completion, the Villa Savoye was so dilapidated that it was used as a kind of storage barn by German troops occupying France. Its site is pastoral, removed from the urban environment and as such it stands as an indictment of, rather than solution to, urban conditions that Le Corbusier regularly condemned.
