Domínguez Araújo, Lara

Portal de Revistas Científicas Complutenses

NOTA SOBRE O AUTOR 
Dicir Henrik Nordbrandt na Galiza é pronun-
ciar un nome estranxeiro, coa intuición de que se
debe tratar dun europeo do Norte, nunha instantá-
nea asociación provocada pola transparencia dunha
parte do seu apelido. Aínda que as súas obras foron
traducidas ao neerlandés, inglés, italiano, alemán,
islandés, sueco, turco e búlgaro, a súa introdución
no mercado peninsular aínda foi recente.
Nomealo no seu país natal, no entanto, signifi-
ca evocar poesía e recoñecemento, e, ás veces,
unha admiración que ten algo de envexa, dese
devezo nórdico de fuxir e ser quen de vivir nun
deses lugares «onde vai demasiada calor para
manter a cabeza despexada». Nacido en 1945,
Henrik Nordbrandt estudou linguas orientais
(chinés, turco e árabe) na Universidade de
Copenhage. En 1965 saíu o prelo do seu primeiro
libro de poemas e deseguida comezou a recibir
numerosos galardóns entre os que cabe destacar o
Premio da Academida Danesa (Det Danske
Akademis Store Pris) en 1980 e o Premio Lite-
rario do Consello Nórdico (Den Nordisk Råds
Litteraturpris) en 2000. Fai traducións do turco e
leva escritos máis de trinta poemarios, un libro de
viaxes, a novela Finckelsteins blodige bazar (O
bazar sanguento de Finckelstein, 1983), varias
obras de literatura infantil e un libro de cociña
turca, así como artigos e contos para o xornal
danés “Politiken”.
Os poemas que lles presentamos a continua-
ción pertencen ao libro Violinbyggernes by (A vila
dos construtores de violíns, 1985),  escrito na súa
etapa de consagración como autor e que espera-
mos os introduzan con pracer no universo poético
dun dos autores más influentes do panorama líri-
co dinamarqués dos últimos tempos.
165Madrygal, 2005, 8  165-170
Tradución
Poemas de Henrik Nordbrandt
Lara DOMÍNGUEZ ARAÚJO
1 En 2003 publicáronse en castelán unha antoloxía da súa obra baixo o título Nuestro amor es como Bizancio (Lumen) e o libro El
temblor de la mano en noviembre (Bassarai). A tradución directa do dinamarqués ao galego escolmada aquí é anterior a estas e confor-
mou o meu proxecto de fin de carreira, presentado na Universidade de Vigo no ano 2001 baixo a dirección de Gonzalo Navaza e coa
colaboración de José Antonio Fernández Romero.
2 Se desexan máis información sobre o autor, poden consultar http://www.litteraturnet.dk/.
Lara Domínguez Araújo Poemas de Henrik Nordbrandt
Madrygal, 2005, 8  165-170166
Postkontoret
Hvor brevene, vi aldrig får sendt afsted
er smukke
sammenlignet med de breve, vi sender
og hvor overraskende svarene:
De helt uventede ord, som føjer sig sammen
helt af sig selv
til perfekte løsninger på problemer
vi først da får øje på.
For eksempel anede jeg ikke noget om Venezuela
før jeg begyndte på disse linier
og nu har jeg allerede fået rodet mig ind
i et vidunderligt, men håbløst forhold der
— og for at det ikke skal være løgn
med præsidentens syttenårige elskerinde
Margarita, Rosita
eller hvad man nu kan hedde i Venezuela
en af disse frodige, latinske skønheder
som blomstrer så kort. Og alt det besvær
bare fordi vejret var så fint, at jeg absolut
måtte skrive
om hvordan jeg kom forbi posthuset
uden at kunne få mig selv til at gå ind
og sad og blev doven i solen udenfor
til de lukkede. Og sådan har det tilmed
stået på i en uge.
Så skriv ikke, min elskede, men kom
skynd dig at komme
inden jeg bliver opdaget og likvideret
i Venezuela
eller i Saudiarabien eller et andet sted
hvor det er for varmt til at holde hovedet klart.
Kom og fortæl mig
om alle breverne, du gerne ville have sendt mig
eller som muligvis ligger og samler støv
inder på posthuset.
A oficina de correos
Que fermosas
son as cartas que nunca enviamos
comparadas coas cartas que si enviamos
e que abraiantes as respostas:
as palabras totalmente inesperadas que se articulan 
por si mesmas
nas solucións perfectas aos problemas 
que só entón distinguimos.
Eu por exemplo non tiña idea de Venezuela
antes de comezar estas liñas
e agora que xa me enleei aló
nunha marabillosa mais imposible relación 
(e para non faltar á verdade
coa querida de dezasete anos do presidente 
Margarita, Rosita
ou como quer que se chame agora en Venezuela
unha desas belezas latinas e exuberantes
de tan curta floración). E toda esta leria
só porque ía tan bo tempo que tiven a imperiosa 
necesidade de escribir
sobre como pasei por diante da oficina de correos 
sen me atrever a entrar
e sentei e entroume a preguiza fóra ao sol
até que pecharon. E por riba así me leva 
pasado toda a semana. 
Así que non escribas, miña amada, ven
dáte présa en vir
antes de que me descubran e me liquiden
en Venezuela
ou en Arabia Saudí ou en calquera outro lugar
onde vai demasiada calor para manter a cabeza
[despexada.
Ven e fálame 
de todas as cartas que che gustaría terme mandado
ou que posibelmente estean amoreando po
na oficina de correos.
Lara Domínguez Araújo Poemas de Henrik Nordbrandt
167Madrygal, 2005, 8  165-170
Tånegle
Allerede tåneglene er et fjernt varsel
om det yndige sted, hvor benene mødes.
Så følger fodens kurve, og benene selv
er lange som eftermiddage om sommeren
med hav og doven musik, ispinde på dækket
og den stjerneklare nat, der rykker nærmere.
Unllas das dedas
Xa as unllas das dedas son un presaxio remoto
do xeitoso lugar onde se atopan as pernas.
Logo seguen as curvas do pé e as mesmas pernas
son longas coma tardes de verán
con mar e música lixeira, carambelos na cuberta
e a noite clara de estrelas, que se achega.
Lara Domínguez Araújo Poemas de Henrik Nordbrandt
Madrygal, 2005, 8  165-170168
Tunnelbanen
Du arbejdede på et kontor
i den bygning, hvor jeg havde
et par lejede værelser
og et håbløst forfaldent køkken.
Jeg arbejdede
lige rundt om hjørnet
fra det sted, hvor du boede
Om morgenen
når du tog op med tunnelbanen
tog jeg ned.
Om aftenen var det omvendt.
Og tilmed har jeg hørt
om end ikke set
at de to tog skulle trække hinanden.
Forbadet være den dag
da du på grund af en rapport
fra Vandværksdirektoratet
fik overarbejdede og løb tør for kaffe!
Og forbandet være det tilfælde
at jeg netop den dag
havde købt en ekstra pakke!
Nu tager vi begge to op på samme tid
og begge to ned
— for slet ikke at tale om de kedelige
ture ud på landet
og til familie og venner.
Der er ingen balance
ingen antydning af ynde i den tilværelse!
Men i det mindste forstår jeg nu
hvor smukt det var
da vi ikke kendte hinanden
men når vi tog henholdsvis op og ned
var elskende i en mystisk
og fra nu af uigenkaldeligt tabt betydning.
O metro
Traballabas nunha oficina 
do edificio onde eu tiña
dous cuartos en aluguer
e unha cociña escanastrada sen remedio.
Eu traballaba
xusto á volta da esquina
onde vivías.
Á mañá
ao subires no metro
eu baixaba do meu.
Á tardiña pasaba o contrario.
E mesmo teño ouvido,
aínda que non visto, 
que os dous trens se cruzaban.
¡Maldito sexa o día
en que por culpa dun informe
da dirección xeral de augas
ficaches con traballo extra e sen café!
¡E maldita sexa a casualidade
de que xusto ese día 
eu comprara un paquete de máis!
Agora subimos os dous ao tempo
e baixamos os dous
(por non falarmos das aborrecidas
saídas ao campo
e xunto a familia e os amigos).
¡Non hai equilibrio ningún
nin chisca de graza nesta vida!
Porén agora entendo
o fermoso que foi
cando non nos coñeciamos
pero ao subirmos e baixarmos en dirección oposta
eramos amantes nun sentido
místico e dende agora perdido de vez.
Lara Domínguez Araújo Poemas de Henrik Nordbrandt
169Madrygal, 2005, 8  165-170
Violinbyggernes by
Hver gang du kommer tilbage
kunne jeg dræbe dig for det
— af misundelse over den udsigt
jeg ikke fik set, floden
der slyngede sig gennem byen og ud
i det blomsterende landskab
med mindre det var en strøm af blå heste
bjergenes sne og de indfødtes
sprog, de indforståede vittigheder
de fortalte om deres konge.
«Violinbyggernes by» har jeg ofte
døbt det sted, hvor jeg leder
efter din sjæls foretrukne tilholdssted
din melankolis skovbund, og den særlige
tone i lyset over din kind
den som gør mig gal sidst på vinteren
eller med andre ord: Om døden ved jog intet
men en sådan afmagt tillærgger jeg de døde
en sådan genstandsløs længsel
at intet billede kan gøres
på trods af rammen, som altid er der:
Hele natten ned ad floden
lå vi ikke desto mindre vågne på dækket
og lyttede til strygermusikken
der blev båret ud mod os fra usynlige bredder.
A vila dos construtores de violíns
Cada vez que volves
sería quen de matarte,
pola envexa do panorama
que non dei en ver, o río
que serpeou por entre a vila e desembocou
nunha paisaxe en flor
a non ser que fose un torrente de cabalos azuis
neve montañosa e a lingua dos nativos 
a fala dos chistes cómplices 
sobre o seu rei.
«A vila dos construtores de violíns», así teño 
bautizado a miúdo este lugar onde vou á procura
do acubillo preferido da túa alma
o teu melancólico chan de fraga, e ese particular ton
da luz sobre a túa fazula
aquilo que me volve tolo á fin do inverno
ou noutras palabras: sobre a morte nada sei
mais tal impotencia lle atribúo aos mortos
tal arela sen obxecto
que non se pode crear imaxe ningunha
a pesar do marco que sempre está aí:
toda a noite río abaixo
no entanto, deitabámonos espertos sobre a cuberta
e escoitabamos a música das cordas do violín
que era traída cara a nós desde amplitudes invisíbeis.
Lara Domínguez Araújo Poemas de Henrik Nordbrandt
Madrygal, 2005, 8  165-170170
Med naturen
Med naturen, det billige bras
vil jeg ikke sammenligne dig
men gerne med Romerrigets folfarldsperiode
en mægtig luxus com at tage bad hele dagen
som at brække sig i en spand af guld
efter at have spist alt for mange østers
og som at fyre sit hus op med pengesedler
og køre sig ihjel i en rød Porsche
på en kystvej med palmer.
Du er som at se alle dette århundredes
smukkeste skuespillerinder
i én lang film, men i virkeligheden
og så gå hjem alene
til gasvarme, og en middag på dåse.
Det er en stor luxus at gå alene hjem fra dig
en overflod af kostbare stoffer
en seilkekaravane, der går sine egne veje
og alt det eksotiske pelsudstyr
man har til eskimør.
Jeg kunne godt tænke mig at tage alverdens
tøj af dig, alle de skiftende moder
lige fra bastskørtet til mandarinkåben
og uden at glemme Jeanne d'Arc's rustning
så du blev historiens mest nøgne person.
Men i øvrigt skal jeg afholde mig
fra at blande dig sammen med historien
som jed ved, keder dig
og i forhold til dig også er noget billigt bras.
Coa natureza
Coa natureza, coa alfaia barateira
non te quero comparar
senón máis ben cos tempos da caída do Imperio 
[Romano,
un luxo valioso como tomar baños todo o día
como vomitar nun caldeiro de ouro
despois de comer ostras de máis
e como prender lume con billetes á casa dun 
e matarse nun Porsche vermello
por unha estrada litoral con palmeiras.
Ti es como ver todas as actrices 
máis fermosas deste século
nunha longa película, pero na realidade,
e logo marchar á casa só
onde a calor do gas e un xantar enlatado.
É un grande luxo ir só á casa desde onda ti
unha opulencia de teas custosas
unha caravana de seda, que segue os seus propios 
[camiños
e todos os exóticos adornos de pel
que se teñen para os esquimós.
Ben podería imaxinarme quitándoche roupa
de todo o mundo, todas as cambiantes modas 
desde a mesma saia de rafia até o manto mandarín
e sen esquecer a armadura da Xoana de Arco
para te converter na persoa máis espida da historia.
Pero por outra banda vou deixar
de te mesturar coa historia
que sei que aborreces
e en comparación contigo tamén é unha alfaia   
[barateira.


Tradución Poemas de Henrik Nordbrandt

http://revistas.ucm.es/index.php/MADR/article/download/MADR0505110165A/33182

Tradución Poemas de Henrik Nordbrandt

Abstract

Similar works

Full text

Available Versions

Portal de Revistas Científicas Complutenses