Taha Toros Arşivi, Dosya No: 19-Faruk Nafiz Çamlıbe

Emir, Sabahat

Istanbul Sehir University Repository

FARUK  NAFİZ ÇAMLIBEL’İN 
ARDINDAN
■
SABA HAT EMİR
«Şâir! Sen üzüldükçe ve öldükçe yaşarsın!..»
Ö lümün acımasız rüzgârı sanat ağacımızın bir yaprağını daha düşürdü. Faruk Na- 
fiz’imizi kaybettik.
«Başka san’at bilmeyiz, karşımızda dururken 
Yazılmamış bir destan gibi Anadolu’muz. 
Arkadaş, biz bu yolda türküler tuttururken 
Sana uğurlar olsun...Ayrılıyor yolumuz!»
diyen güçlü ses sustu ■ Evet, her birimiz için bi­
linmez bir zamana kadar şimdilik yollarımız ay­
rıldı! Genç öldü. Yaşı yetmişbeşti ama, dipdiri 
bir ruhu, taptaze bir hayat görüşü vardı. Yaş 
gününde kendisini kutladığımda o elden hiç bı­
rakmadığı şakacı haliyle : «Aman sus demişti, 
aramızda kalsın!» Heyecan, sevgi aydınlıklarla 
doluydu içi. Tam bir şair gibi. Kendinize bir so­
ru sorun cevabım verin demiştim. Yarı sitem, 
yarı şakayla : «—Aman efendim, ne zor soru 
bu?» demişti. Israr edince kırmamıştı beni; ce­
vabı da içinde olan şöyle bir soru sormuştu ken­
di kendine : «— Ey gönül ne zaman uslanacak­
sın!»
Nice yıllar daha uslanmasaydı, o sanat de­
hası her an başka bir ilham, başka bir renk, 
başka bir nurla parlasaydı : Ne olur!
Kendisini bir röportaj sebebiyle tanımak 
mutluluğuna ermiştim. O röportajı çok severim. 
Çünkü, kısa ama özlü dostluğumuzun sebebi ol­
muştu. Geçen hafta bir kart almıştım kendisin­
den, içten, nazik deyişlerle dolu. «Dinlenmek 
için çıktığım Akdeniz gezisinden selâmlar, sev­
giler» diyordu. Son zamanlarda onu sık sık ya­
kalayan hastalığı o güçlü gövdesiyle yendi diye 
sevinmiş, döner dönmez onu arar, görüşürüz di­
ye düşünmüştüm. Kısmet olmadı. Ölüm haberini 
televizyonda işittiğim zaman yüreğime bir bıçak 
saplandı, tıkandım kaldım. Sinsi bir baş ağrısıy­
la bütün gece uyuyamadım. Hayatı toz pembe 
gördüğüm öğrencilik yıllarımda acının böyle bin- 
bir yüzü olduğunu bilmezdim. İlk önce annemin 
ölümüyle öğrendim. Sonra, Faruk Nafiz • Benim 
efendi, tonton, gün yüzlü şairim!
«Kızım» derdi bana. Moral yükseltici söz­
lerle çalışmalarımı över, dostluğumuzdan duy­
duğu memnuniyeti her fırsatta belirtirdi. En son 
olarak birlikte bir yayınevi açmayı kararlaştır­
mıştık. Hatta uygun bir yer bile araştırıyorduk. 
Onun da aklına gelmemişti bu ani gidiş, bu apan­
sız yolculuk-••
«Düştüğüm yollar gibi sonsuzdur benim tasam, 
Bekleyenim olsa da razıyım kavuşmasam...»
Hey gönül şairi, bekleyenin olmaz mıydı senin? 
Ailen, dostların ve ben Bekleyenlerinin çoklu­
ğu acaba o altın mısralarında olduğu gibi ruhu­
nu avutuyor mu? Gerçekten, razı olur muydun 
buna? içinde nasıl bir sızı vardı ki :
«Silmek istersem içimden ne zaman bir sızıyı 
Açıyor koynunu kardeş gibi karşımda kıyı.»
mısralarında belirttiğin gibi denize yakın olmak, 
Akdeniz dalgalarının üstünde uyumak mı istedin? 
Denizle Konuşan Adam ne kederin vardı ki, bu­
nu dağıtıp geriye dönemedin? Faruk Nafiz gitti 
ha?
«Tanrı'm, nasıl kesildi köpüren, taşan sular? 
Dağlar mı yassılaştı? Ovalar mı delindi?
Neden çoşkun suların sesi gittikçe dindi?»
Ne kadar soğukkanlı olmaya çalışırsak çalışalım 
yaşamak bir masal, ölüm bir trajedi. İnsan, bir- 
şeylcrle avunmak istiyor. Bir şairi o sonsuz yol­
culuğa uğurlarken acıyla dolup taşan yüreğimiz 
ister* istemez bu avunuşu onun mısralarında arı-
10
yor. Buluyor da • O ince, o aydınlık gönül, te­
selliyi bir dua kadar etkili sunuyor; böylelikle 
sanki kendini de güçlü ve umutlu kılmak istiyor:
«Yolcu, keder çekme ki bu diyâra düşenin 
Yolunda otlar biter, mezarında çiçekler!»
«Adı destanlara geçmiş her eser sâhibıne 
Niçin ağlar ve yanarlar ölümünden sonra?»
«Bana ilhamım bahşet ki, İlâhi, bir gün 
Seni bulsun sena takdime değer incilerim.
Ben, ne sultanlara şâir, ne de şâirlere şah; 
Tanrılar Tanrısı’nın şâiri olmak dilerim.»
Tanrının Şairi Seninle son olarak röportaj ya­
pan biri olmak istemezdim. O güzelim iyimser­
liğinle : «Yerin altında devam etmesidir bence 
ölüm, —  Yerin üstünde görüp geçtiğimiz rüya­
nın.» deyişine rağmen böyle gerçeğe katlanmak 
çok zor! Üzgünüm. Ardından senin için birçok 
şeyler yazılacak, övgüler yapılacak. Lâyıksın. 
Tatlı tatlı «kızım» deyişlerin kulaklarımda çın­
lıyor. Niçin sen de kızını yetim bıraktın?
Huzurunda saygıyla eğilir, son söz olarak 
sana yine senin mısralarınla seslenebilirim içim­
den geçenlerin ifadesi olarak :
«Yaratır hilkat o fanileri, san’at yaşatır,
Şi're girmişler için yoktur ölüm dünyada!»
A Ş İ R E T  G Ü N L Ü Ğ Ü
1. FIRAT BOYLARINA GİTTİM 
ORTALIK SİLME KAR 
SAÇAKLAR BUZLUYDU
2. DAĞ KÖYLERİNDE YATTIM 
MUHABBET KOYU—
PÎR SULTAN ABDAL SÖZLÜYDÜ
3. KÖTÜ BAZLAMAYA FİTTİM
ALA BALIKLIYDI OYSA AŞİRET SOFRASI— OĞLAKL1 
VE KÖRPE HOROZLUYDU
4. ORTAYA BİR LÂF ATTIM
KABA VE KISAYDI CEVAPLARI—
AMA ÖZLÜYDÜ
5. MERAK ETTİM
SIR VERMEDİLER AMA 
GİZLİYDİ
6. BİR BİR AKLIMDA TUTTUM
BUDAKLI GÜL DALI-YAVRULU ÇÖVEN KÖKÜYDÜ ELLERİ AYAKLARI 
HEPSİ HURUFİ GÖZLÜYDÜ
7. SANMAYIN UNUTTUM
ÜST BAŞ DA ONA GÖRE —  ÇAMUR TEZEK 
VE SAMAN TOZLUYDU
8. YUTKUNDUM—YUTTUM
DERT DEĞİL— KANDI SANKİ BİRDEN AĞZIMA DOLAN 
KANDI VE TUZLUYDU
N Ü Z H E T  E R M A N
c t f fa
11
Taha Toros Arşivi
*  o


Faruk Nafiz Çamlıbel'in ardından

Abstract

Similar works

Full text

Available Versions

Istanbul Sehir University Repository