Taha Toros Arşivi, Dosya No: 20-Refi Cevad Ulunay.



Not: Gazetenin "Az Gittik Uz Gittik" köşesinde yayımlanmıştır.İstanbul Kalkınma Ajansı (TR10/14/YEN/0033) İstanbul Development Agency (TR10/14/YEN/0033

Nesin, Aziz

Istanbul Sehir University Repository

/  7  . / .  / j ?  <?
/CSr
□ □ G İ T T İ K
aiMrtaMM»« ııı ~
[ J O  G İ T T İ K
Ulunay a cevap =I
I :
Bu yazılar, salt Uluııay için 
yazılmış değildir. Böyle olsaydı, 
ya hiç yazmaz, «Değmez» der 
geçerdim, ya da bir tek yazıyla 
işi bitirirdim Bu yazılar bir 
Ulurıay’a değil, birçok Ulunay- 
lara onların yüzünden her gün 
bir parça daha Ulunaylaşmakta 
olanlara, bir geri anlayışa, ge­
riciliğe karşı yazılmaktadır.
Ulunay ister inansın, ister i- 
nanmasın. Gerek Peyami’ye, 
gerek Uluna’ya bu yazıları yaz­
mak istemezdim. Ama beni bu­
na onlar zorladılar İyi de ol­
du Biz bütün iç yüzümüz, kim­
liğimiz, kişiliğimizle ortaya çı­
karken, nasıl olsa önlcnemiyc- 
cek bir yeni — eski çatışması 
da, okurların gözünde bir so­
nuca bağlanmalıydı. Kafaları 
donuk bu eski kuşağın, ilerle­
memize nasıl engel olduklarını, 
«Suret-i Hak» tan görünerek 
özgür düşünceyi nasıl boğduk­
larını, Atatürkçülüğü, devrimle- 
rimizi nasıl her gün biraz da­
ha yıpratarak yok etmeye ça­
lıştıklarını gözler önüne serme­
liyiz
Şurasını açıklamam 
gerekiyor. Tazılarımda 
ikide bir «eski kuşak» 
tan söz ediyor, «Şark 
kafalıları» yeriyorum.
Burada «eski kuşak» 
dediklerim, kimlikle­
rinde doğum, tarihleri eski o- 
lanlar anlamına değildir. Bu 
bir yaş değil, baş işidir Genç­
ler arasında da donuk kafalı­
lar olduğu gibi, yaşlılar içinde 
de bize örnek olacak aydın, i- 
leri görüşlüler vardır.
Bay Ulunay, neden ben Pe- 
yami ile tartışmaya girmişken, 
hiç yok yere araya girip, bana 
saldırıyor? Peyami’yi çok sevdi­
ğinden mi? Hayır .. İnanın ki, 
kendilerini çok iyi tanıdığım
bu eski kuşak, hiçbir zaman
birbirlerini sevmezler Birbir­
lerini durmadan çekiştirirler- 
Bir merdivenden inerken, bir 
basamaktan öbür basamağa a- 
yaklarını atıııcaya kadar, bir­
birleri için en olmayacak en a- 
ğıza alınmaz sözleri söylerler. 
Kafalarında sağlam bir düşün­
celeri, bir ilkeleri, bir inanları 
da olmadığı için, birbirleri için 
bütün söyledikleri yalan, do­
lan, iftiradır. Bütün bunları 
söyledikten sonra, merdivenin 
alt başında, o arkalarından 
söyledikleri kişiyle karşılaşınca 
ne yaparlar, bilir misiniz? Hiç 
yüzleri kızarmadan, ellerini, 
kollarını birbirine uzatıp, ses­
lerini de yapmacık bir sevgiyle 
titreterek,
— Aman efendiciğim, üsta­
dım... Mirim... Nur-u aynım... 
Hayatım, caaanım efendim...
Diye birbirlerinin boynuna a- 
tılır, kucaklaşır, öpüşür, birbir­
lerini öğerek, göklere çıkarırlar. 
Sonra da ayrılır ayrılmaz, iki­
si de birbirinin arkasından en 
ağır, en iğrenç dedikoduları ya­
parlar.
Ben bu kart kuşağı çok iyi 
tanırım. Laboratuvarda hasta­
lıklı bir kobay inceler gibi, a- 
ralarında bulunduğum zaman, 
onları inceledim.
İkisi birden bana saldıran bu 
Peyami ile Ulunay’ın birbirle­
rini çok mu sevdiklerini, ondan 
mı bana karşı birbirlerini tut­
tuklarını sanıyorsunuz? Siz on­
ların, birbirleri için neler söy­
lemiş olduklarını Milliyet Ga­
zetesinde çalışanlardan sorup 
öğrenebilirsiniz.
Size bir şey daha söyliyeyim 
mi? Ben burada Peyami’yi yer­
dikçe, Ulunay’ın yüreği yağ 
bağlamıştır Ulunay’ı yerdiğim 
zaman da Peyami içinden se­
vinmiştir. Çünkü ben, onların 
birbiri için düşünüp, arkadan 
konuşup ta, yüzyüze gelince 
Büyüyemedikleri gerçekleri açığa 
vuruyorum
Peyami için yazdıklarıma se­
vinen. bayılan Ulunay, Peyami 
benim için, iftira ve yalanlarla 
dolu o yazısını yazınca ne yap­
mıştır. biliyor musunuz? Gö­
zümle görmüş gibi biliyorum. 
Kafası bereli, eli tesbihli Ulu­
nay, kollarını açarak Peyami’ye 
koşmuş,
— Ah üstadım, kalemine 
sağlık ellerin dert görmesin... 
Habisin işini bitirmişsin. Ah 
efendim o ne yazıydı, hariku­
lade vallahi... demiştir. Evet, e- 
vet, inanın ki böyle olmuştur.
Ama ikisi de hiç merak et­
mesinler, ben hurdaki yazıla­
rımla. yazabildiğim sürece, bu 
iki gerici kafalı yazarı sonuna 
değin sevindirmeye çalışaca­
ğım
Bana «kapkara ruhlu», «Mu* 
hammed'i, Allah’ı bilmez» di­
yen Ulunay yine benim için 
şöyle yazıyor:
«Doğduğu zaman babasının 
kulağına okuduğu ezanı belki 
bir daha işitmemek için kula­
ğına pamuk bile tıkamış ve 
pek isabet etmiştir.»
Şimdi lütfen beni dinleyiniz. 
Benim 85 yaşında bir babam 
var. Kalbinden hastadır Daha, 
başka hastalıkları da olduğu 
için yataktan kalkamaz. Ba­
bam, dinine çok bağlı bir müs- 
liimandır. Ama Ulunay gibi 
miislümanlardan değil Ağzına 
rakının, şarabın damlasını koy­
madığı gibi, abdestsiz yere bas­
mamış. bir rekât namazını da 
ihmal etmemiştir.
Ulunay yazısında babamı ka­
rıştırdığı için, ben de bunları
söylemek zorundayım. En kü­
çük bir heyecana gelmemesi i- 
çin çırpındığımız 85 yaşındaki 
babam, Uluııay’ın şu yukardaki 
cümlesini ve Pcyanü’niıı «ceva­
bını vereceğim» iftiralarını o- 
kusaydı ölebiürdi. İlerisini ge­
risini düşünmeden ulu orta ya­
zan müslümaıı Ulunay da bu­
na pek sevinirdi. İşte bu Ulu­
nay, böyle bir müslümandır.
Biz bugün bu gazeteleri, ba­
bamdan saklamaktayız.
Ulunay’la Peyami’nin kullan­
dığı silâhlara hiç tenezzül et­
miyorum Kendime, düşünceme 
güvenim var da ondan. Söyli- 
yecek sözü olanlar, iftira, ya­
lan haysiyetsizliğine düşmeden, 
meslek haysiyetini koruyarak 
da kendilerini efendice savu­
nabilirler. Onların silâhlarını 
kullansam, söyleyecek çok sö­
züm vardır.
Bütün gazetelerdeki fıkralara 
bakınız, hepsinde yazarların 
adı, soyadı vardır. Yalnız biri­
nin yoktur: Ulunay’ın. Bu U- 
lunay’m adı ne? Refi Cevat... 
Neden adını yazmaz? Çünkü U- 
lunay’a göre, Türk, 
alfabesiyle «Refi Ce­
vat» yazılamaz. O- 
nun için de fıkrala­
rında adı yok, yal­
nız soyadı vardır.
Atatürk devrimi diye bildiği­
miz her ne varsa, Ulunay on­
lara karşıdır. Bir yazısında 
«Doğru dürüst bir mektup bile 
yazamadığımız bu harflerle 
Kuranı nasıl yazarız?» diyen 
Ulunay, Türk alfebesine karşı­
dır. Ama doğrudan doğruya A- 
rap harflerinin geri gelmesini 
isteyecek yüreklilikte olmadı­
ğından, şimdilik, alfabemizi ye­
tersiz bulmaktadır. Bu birinci 
aşamadır Arap hançeresinin 
«Ayın»lı, «Hemze elifli» sesleri­
ni verecek bir başka alfabeye 
kavuştuktan sonra, daha ileri 
gidecektir.
Ulunay kıyafet devrimine 
karşıdır. Başında bere taşır, 
şimdiyecek bir kez bile başına 
şapka giymemiştir. Beresinin 
yüzünden Kartal jandarma ka­
rakolunda bir gün alakonmuş- 
tur.
Ulunay, Atatürk devrimi diye 
bildiğimiz her şeye karşıdır. A- 
ma bunu açıkça söyleyemediği 
için, müzikten dile, şapkadan 
lâisizme değin, bütün devrim- 
leri yıpratmak, çürütmek için 
çalışmaktadır.
Ulunay’ın Mevlâna’yı şair o- 
larak, düşünür olarak mı sev­
diğini sanıyorsunuz? Hayır, 
Mevlâna onun için bir stğnak- 
tır. Bu sığnağın ardında geri­
ciliği savunmakta, Türk dev- 
rimlerini yıkmaktadır.
Mevlâna için yapılanlar «â- 
yin» değil de «âyin timsâli» i- 
miş. Şu âyin timsali» ile «âyin» 
in ne farkı var?
Bir büyük şair, bir büyük 
düşünür böyle anılmaz. Anma 
törenleri üniversitelerde yapı­
lır, sanat çevrelerinde yapılır- 
Hakkında bilimsel kitaplar çı­
karılır. Gerekirse bir de Mevlâ­
na kürsüsü kurulur.
«Âyin timsâli» diye kime, ne­
yi yutturuyorsunuz?
Sayın okurlarım, açıkça size 
soruyorum: Atatürk devrimle-
rinden ne kaldı? Ve yine soru­
yorum: Atatürk zamanında şu 
Ulunay bunları yazabilir miydi? 
Neden bu «âyin timsâlleri» 
Atatürk zamanında yakm ıyor­
du?
İnsanlar yaşayışları içinde 
büyük yanlışlar yapabilir, suç­
lar işleyebilirler. Bu suçların sık 
sık yüze vurulmasını doğru 
bulmam. Bunu yapanları da a- 
yıplarım. Ulunay’ın da büyük 
suçunu yüzüne vurmak iste­
mem. Ama Ulunay ve onun gi­
biler bu suçlarını sinsi sinsi iş­
lemekte direnirlerse, o zaman 
iş değişir
Geçen gün Çetin Alfan, be­
ni savunan bir yazısında Ulu- 
nay’a çattı. Kendisine,
— Teşekkür ederim ama Çe­
tin, onların diliyle konuşma- 
saydın iyi olurdu. İnsanın bir 
zaman işlediği suç yüzüne vu- 
rulmamalıdır, dedim.
Çetin Altan da bana şunu 
şöyledi:
— Onlar bu dilden anlarlar. 
Ben daha dünyada yokken va­
tan haini olanlar, sonra yurda 
dönüp bana vatanperverlik der­
si verirlerse, elbet ben de onla­
rın dilini kullanırım.
Bay Ulunay! Tüzellilik ol­
duğunuzu bir daha yüzünüze 
vurmak istemezdim Ama siz 
bugün yüzelliük de değilsiniz, 
bin beş yüz ellilik oldunuz- 
Beş bin beş yüz ellilik olmak 
için de durmadan çalışıyorsu­
nuz.
Eski bir hıncınızı çıkarmak 
için, son fecî kazada Tan Mat­
baası yıkılınca «Uğursuz bina» 
diye yazdınız. Bir felâketten 
intikam sevinci duymanız çok 
ayıp bir şeydi. Yurda dönüşü­
nüzden sonra o gazeteye sığın­
mış, ancak orada yazabilmiş- 
tiniz. Ama ben size hak veri­
yorum. Dediğiniz gibi Tan 
Matbaası uğursuz bir binadır 
ki, eski Refi Cevad’ı «Ulunay» 
olarak başımıza dert etti
Size bir küçük ihtar: Bana 
cevap verecekseniz efendice, 
terbiyeli cevap veriniz. Toksa, 
vesikalar da göstererek, tıpkı 
sizin dilinizle taa mütareke yıl­
larından başlarım. Ve eğer 
müsliimansanız, önce Tann’- 
dan. sonra benden af dileyiniz.
2
I
¡
:
-
1
2
z
2
=
I
z]
:
=
\
îz
2
:
3
^  t t l I N t l I M I M I I I I I I I I I I t lI l im il im il l l lM I I I I I I M I I t l I l l l l l l l l l l l l l l l l t l I l l l l l l l l l l l l l im il l l l l l l l l l l l l l l lM M I ll l t l tM I ll l l l l lH ll lv *
Kişisel Arşivlerde İstanbul Belleği 
Taha Toros Arşivi


Ulunay'a cevap

http://openaccess.marmara.edu.tr//bitstream/11424/147148/3/001510404006.pdf

Ulunay'a cevap

Abstract

Similar works

Full text

Available Versions

Istanbul Sehir University Repository