Neðst á síðunni er hægt að nálgast greinina í heild sinni með því að smella á hlekkinn View/OpenTilgangur rannsóknarinnar var að meta árangur af ósérhæfðri hugrænni atferlismeðferð (HAM) fyrir fullorðið fólk með þunglyndi annars vegar og kvíðatengt þunglyndi hins vegar. Um það bil helmingur þeirra sem þjást af þunglyndi þjáist af kvíðatengdu þunglyndi. Kvíðatengt þunglyndi er skilgreint sem þunglyndi með kvíðaeinkennum. Rannsóknir á árangri lyfjagjafar fyrir þessa hópa benda til þess að þeir sem hafa kvíðatengt þunglyndi svari lyfjagjöf verr og séu lengur að bregðast við meðferð en þeir sem einungis þjást af þunglyndi. Lítið er vitað um áhrif hugrænnar atferlismeðferðar á líðan fólks með kvíðatengt þunglyndi samanborið við þá sem þjást einungis af þunglyndi, en slík meðferð hefur reynst árangursrík við þunglyndi. Þátttakendur voru 413 sjúklingar sem vísað var í hugræna atferlismeðferð í hóp af heimilislækni. Konur voru 83% þátttakenda. Sálfræðileg próf voru lögð fyrir áður en meðferð hófst, á meðan meðferð stóð, og við lok hennar. Enginn munur var á árangri meðferðar milli hópanna tveggja og bar hún árangur fyrir báða hópa. Rannsóknin leiðir því í ljós að ósérhæfð hugræn atferlismeðferð í hóp er gagnleg bæði fyrir einstaklinga með kvíðatengt þunglyndi og þunglyndi án mikils kvíða. Slíkt vitneskja er mikilvæg í ljósi þess að lyfjameðferð fyrmefnda hópsins hefur ekki verið eins árangursrík og lyfjameðferð við þunglyndi eingöngu.The purpose of the study was to evaluate the effectiveness of an unspecific cognitive-behavioural therapy (CBT) programme for adults suffering from depression and anxious depression About half of those who suffer from depression suffer from depression with anxiety symptoms. Anxious depression is defined as depression with anxiety symptoms. Research on the effectiveness of medication for this group of patients suggest that those who suffer from anxious depression respond worse to medication and after a longer period than those who only suffer from depression. Little is known about the effectiveness of cognitive behavioural therapy of patients suffering from anxious depression in comparison to those who suffer from depression only, but it has proved to be effective with depression. The participants were 413 patients referred by GPs to cognitive behavioural group therapy. Females were 83% of the participants. Psychological tests were administered before therapy, during therapy and when it finished. The therapy was equally effective for both groups. The study reveals that an unspecific cognitive behavioural group therapy is effective, both for patients suffering from anxious depression and depression without anxiety symptoms. This is important in view of the fact that medication of patients with anxious depression has not been as effective as medication for patients only suffering from depression
