Neðst á síðunni er hægt að nálgast greinina í heild sinni með því að smella á hlekkinn View/OpenIt is thought that dietary iodine may play a role in thyroid autoimmune reactivity. Iceland is an iodine rich area and therefore it seemed interesting to measure autoantibodies against TSH receptor (TRAb), thyroid peroxidase (TPO) and thyroglobulin (TG) in Icelandic patients with Graves' disease. Serum samples were collected from 47 patients with untreated Graves' disease, 73 patients with Graves' disease that had been treated with radioiodine (U1I), most of them (56) hypothyroid following the treatment and therefore on T4 replacement, others euthyroid. Measurements were also done on samples from a reference group of 74 healthy volunteers. All reference values are 0.95 fractile. Untreated patients with Graves' disease had TRAb values over reference range in 68.1% of cases being similar to what others have observed. The untreated patients with Graves' disease had TPO antibody measurement positive in 50.0% of cases and TG antibodies in 34.7%. This is much lower frequency of positive tests than observed elsewhere when measured with ELISA. Although methodological factors might play a role, this difference could also be explained by difference in iodine intake. The antibodies were less frequent in radioiodine treated patients than in the untreated ones. This is in agreement with the observation that serum levels of these antibodies tend to decrease with time from treatment. The antibody measurements did not differentiate between radioiodine treated patients with Graves' disease needing T4 replacement and those who did not.Í sermi sjúklinga með Graves sjúkdóm finnast í flestum tilfellum mótefni gegn TSH (skjaldvakakveikju-) viðtökum (TSH receptor antibodies (TRAb)) en einnig mótefni gegn thyroid peroxidasa (TPO-Ab) og þýróglóbúlíni (Tg-Ab). Rannsóknir á skjaldkirtli Íslendinga hafa þótt áhugaverðar vegna ríkulegrar joðneyslu þjóðarinnar sem talin er skýra mun á tíðni sumra skjaldkirtilssjúkdóma hérlendis miðað við sum nágrannalönd okkar. Í ljósi þessa vildum við kanna hver tíðni ofangreindra mótefna væri meðal íslenskra Graves sjúklinga og hvort hún væri frábrugðin því sem annars staðar þekkist en bent hefur verið á að joð geti haft áhrif á sjálfsofnæmissvörun í skjaldkirtli. Blóðsýni voru fengin frá 120 Graves sjúklingum, 47 þeirra voru nýgreindir og höfðu ekki verið meðhöndlaðir en 73 höfðu fengið geislajoð- (131I-) meðferð, flestir þeirra (56 sjúklingar) á þýroxín (T4) uppbótarmeðferð vegna vanstarfsemi skjaldkirtils í kjölfar geislunarinnar. Sýnum var einnig safnað frá 74 heilbrigðum einstakHngum til viðmiðunar. Viðmiðunarmörk voru ákveðin fyrir 0,95 hlutfallsmark. Graves sjúklingar sem ekki höfðu verið meðhöndlaðir reyndust í 68,1% tilfella hafa TRAb gildi ofan viðmiðunarmarka og er það svipuð tíðni og sést hefur í erlendum rannsóknum. Meðal Graves sjúklinga sem ekki höfðu verið meðhöndlaðir reyndust 50,0% hafa jákvæð TPO-Ab og 34,7% jákvæð Tg-Ab, en þetta er talsvert lægri tíðni en sést hefur annars staðar þar sem ELISA aðferð hefur verið notuð við mælingarnar. Mótefnin voru sjaldnar jákvæð hjá Graves sjúklingum sem fengið höfðu geislajoðmeðferð en hjá sjúklingum sem ekki höfðu verið meðhöndlaðir en þekkt er að mótefnin fara lækkandi þegar líður frá meðferðinni. Mótefnamælingarnar greindu ekki á milli sjúklinga sem fengið höfðu geislajoðmeðferð, eftir því hvort þeir voru farnir að taka T4 eða ekki. Hugsanlegt er að skýra megi lægri tíðni jákvæðra TPO-Ab og Tg-Ab meðal íslenskra Graves sjúklinga miðað við erlenda með mismunandi joðneyslu sem gæti haft áhrif á meingerð sjúkdómsins
