Hægt er að lesa greinina í heild sinni með því að smella á hlekkinn View/OpenÞegar Félag íslenskra hjúkrunarkvenna hóf útgáfu á tímariti á þriðja áratug nýliðinnar aldar hafði lítið verið ritað um hjúkrunarfræði á íslensku. Ritið hvatti hjúkrunarkonur til að skrifa um fag sitt og hefur framar öllu öðru fest þá hefð í sessi. Allt fram undir lok 20. aldar var tímaritið mikilvægasti tengiliður stéttarinnar og lengst af eini miðillinn sem lagði sérstaka rækt við líf og störf hjúkrunarkvenna. Tímaritið gaf röddum þeirra ekki aðeins vettvang til að hljóma á heldur laðaði þær fram og kom þannig í veg fyrir að reynsla hjúkrunarkvenna hyrfi hljóðlaust á vit gleymskunnar. Fyrstu misserin var hins vegar býsna hávaðasamt innan ritstjórnarinnar. Glatað eintak af öðru tölublaðið ritsins, sem nýlega kom í leitirnar, bregður ljósi á dramatískar deilur um ritstjórnarstefnuna sem rakin verður hér á eftir
