'Faculty of Medicine, Universiti Kebangsaan Malaysia'
Abstract
Tanggapan umum mengatakan wujud perbezaan wacana ilmiah antara bidang sains tulen dengan sains sosialkemanusiaan. Tetapi aspek apa dan setakat mana perbezaannya kurang dihuraikan. Dari segi linguistik, perbezaan yang memang ketara dan disedari wujud ialah perbezaan laras bahasa, iaitu adanya variasi dalam penggunaan kosa kata dan istilah. Bagaimanapun, yang menjadikan sesuatu peristiwa bahasa itu sebuah wacana bukan sahaja aspek kosa kata, malah aspek-aspek lain turut memainkan peranan, seperti nahuan, kandungan, sifat kewacanaan, dan konteks penghasilannya. Penggemblengan semua aspek ini dalam penghasilan teks dinamakan sebagai ‘strategi wacana’. Makalah ini berhasrat mendapatkan sebahagian jawapan daripada tanggapan tersebut. Untuk itu, kajian ini menghuraikan dan menjelaskan empat strategi nahuan yang digembleng oleh teks saintifik kedua-dua bidang tersebut di dalam bahasa Melayu, iaitu adverba awal ayat, jenis proses, jenis ayat, dan jenis tematik melalui pemanfaatannya oleh penulis berwibawa di dalam jurnal beriktiraf. Data dibataskan pada bahagian pendahuluan teks sahaja. Dapatan kajian menunjukkan bahawa pola umum penggemblengan keempat-empat aspek nahuan tersebut tidak memperlihatkan strategi wacana yang sangat berbeza. Kedua-dua bidang banyak menggembleng adverba awal ayat jenis situasi melebihi jenis yang lain, ayat bertema luar biasa berbanding ayat bertema biasa, ayat sederhana berbanding ayat rencam, dan proses lakuan. Persamaan strategi wacana daripada empat aspek nahuan ini memperlihatkan bahawa dalam penghasilan wacana kedua-dua bidang ini, yang lebih dipentingkan ialah nilai dan tuntutan ilmiah, dan bukannya bidang
