زمينه و هدف: تاثير اضافه کردن ميدازولام به بوپيواکائين اينتراتکال تاکنون به طور وسيعی مورد بررسی قرار گرفته است. هدف از انجام اين مطالعه بررسی تاثير اضافه کردن ميدازولام با دوزهای متفاوت به ليدوکائين اينتراتکال بر روی درد پس از عمل جراحی بود.
روش کار: در يک کارآزمايی تصادفی کنترل شده در سال 1386که در بيمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی اراک انجام شد، چهل و پنج نفر مرد که کانديد عمل جراحی ترميم فتق اينگوئينال بودند وارد مطالعه شدند و به طور تصادفی به سه گروه شاهد (ليدوکائين 5٪ به همراه نرمال سالين) M0.5 (ليدوکائين 5٪ و ميدازولام 5/0 ميلی گرم) و M1 (ليدوکائين 5٪ و ميدازولام 1 ميلی گرم) بر اساس محلول تزريق شده اينتراتکال برای ايجاد بيحسی نخاعی تقسيم شدند. فشار متوسط شريانی، ضربان قلب، درد پس از عمل، نياز به مخدر، و عوارض (تهوع، استفراغ، خارش، سردرد، افت فشار خون و برادی کاردی) ثبت شدند.
يافته ها: شدت درد، به جز مقدار اندازه گيری شده در 2 ساعت پس از عمل، در تمام دوران بعد از عمل در گروه M1 کمترين ميزان بود. تفاوت معنی داری در فراوانی استفراغ بين سه گروه ديده شد که بيشترين فراوانی در گروه M0.5 بود. هيچ موردی از افت فشار خون شديد مشاهده نشد. هر چند، برادی کاردی در يک بيمار در گروه M0.5 مشاهده شد که نياز به درمان پيدا کرد.
نتيجه گيری: يافته های ما نشان می دهد که تجويز ميدازولام اينتراتکال (به خصوص1ميليگرم) همراه با ليدوکائين، در کاهش درد پس از عمل در بيمارانی که تحت عمل جراحی ترميم فتق اينگوئينال باز قرار می گيرند موثر است و با عوارض جانبی همراه نيست
