زمينه و هدف: کارسينوم کيسه صفرا، 4-2% از بدخيمیهای گوارشی را تشکيل میدهد. تقريباً 2-1% از بيمارانی که تحت جراحی مجاری صفراوی قرار میگيرند، دچار کارسينوم کيسه صفرا هستند. ميزان بروز اين سرطان در خانمها 3 تا 4 برابر بروز آن در مردان میباشد. 90-70% از بيماران مبتلا به کارسينوم کيسه صفرا، دچار سنگهای صفراوی هستند. روش بررسی: ايــن مطالعــــه گذشتهنگـــر(Retrospective) به صــورت مشاهــدهای ـ مقطعـــی (Observational-Cross sectional) انجام گرفته است. جمعآوری اطلاعات به روش سرشماری انجام گرفت. استاندارد طلايی تشخيص سرطان کيسه صفرا، گزارش پاتولوژی بعد از عمل موجود در پرونده بيماران در نظر گرفته شد. برای مرحلهبندی تومورها از روش Novium staging استفاده شد. يافتهها: در اين مطالعه 677 مورد عمل کلهسيستکتومی دارای گزارش پاتولوژی مورد بررسی قرار گرفت. از ميان تمام کلهسيستکتومیهای انجام شده، 14 مورد(06/2%) سرطان کيسه صفرا وجود داشت. متوسط گروه سنی در دهه 70-60 سال بوده است. از 14 مورد کانسر کيسه صفرا، 71/85% از نوع آدنوکارسينوما، 14/7% آدنوآکانتوما و 14/7% فيبروسارکوما بود. 14/57% از کانسرهای فوق در Stage V، 14/7% در Stage IV و 71/35% در Stage III بودند. نتيجهگيری: ميزان شيوع کارسينوم کيسه صفرا در اعمال جراحی کله سيستکتومی برابر 06/2% بدست آمد و شايعترين نوع، آدنوکارسينوم با شيوعی مشابه آمارهای ديگر بود. اما در اين مطالعه، دو نوع نادر آدنوآکانتوما و فيبروساکوما نيز ديده شدند. تمامی تومورها در زمان جراحی در مراحل پيشرفته قرار داشتند و از Stage III به بالا بودند. به هر حال تشخيص، قبل از عمل جراحی بسيار مشکل است مگر اينکه پزشک در تمام بيماران مبتلا به مشکلات دستگاه صفراوی به فکر چنين بيماری باشد. کليد
