Oude graslanden in Nederland : verkenning naar motieven, bedrijfsvoering en perspectieven voor in situ beheer

Abstract

In 1994 ondertekende Nederland het internationale Verdrag inzake Biologische Diversiteit. Eén van de kernpunten in het verdrag is het behoud van biodiversiteit, wat mogelijk is via conservering van planten of dieren in hun natuurlijke omgeving (in situ) of via het bewaren van genetische biodiversiteit in collecties die beheerd worden door genenbanken (ex situ). Op basis van een enquête onder beheerders van oude graslanden is onderzocht welke motieven een rol spelen bij het toegepaste beheer van deze graslanden en wat de perspectieven zijn. Ook is nagegaan op welke manier in situ beheer van oude graslanden in de bedrijfsvoering wordt ingepast en welke knelpunten er zijn. Aan de hand van de resultaten worden een aantal implicaties voor het beleid in beeld gebracht. De inzichten kunnen van belang zijn bij de ontwikkeling van nationaal beleid inzake in situ beheer van inheemse cultuurgewasse