De effecten van bodemverhoging op het beekecosysteem van de Springendalse beek

Abstract

Het natuurreservaat `Het Springendal¿ heeft jarenlang te kampen gehad met verdroging, verzuring en vermesting. Vanaf de midden negentiger jaren is gewerkt aan herstel van het gebied. Een experiment is uitgevoerd om met behulp open bodemdrempels, geconstrueerd als keiendammetjes, de beekbodem geleidelijk te verhogen. Dit geleidelijk herstelproces is gedurende ruim 2 jaar gevolgd. De beekbodem bleek binnen enkele weken te zijn opgehoogd. Het beekhabitat in het dammetjestraject vertoonde tijdens de eerste twee jaren een iets dynamischer karakter dan het bovenstroomse, niet heringerichte referentietraject. De ontwikkeling van beekmacrofauna in het dammetjestraject bleef enigszins achter ten opzichte van het referentietraject, dit was echter `ondergeschikt¿ aan de natuurlijke veranderingen die plaatsvonden in het gehele beeksysteem. De beekbodemverhoging had geen nadelige invloed op de beeklevensgemeenschap