Survey polychlooralkanen (korte keten)

Abstract

Chloorparaffines (polychlooralkanen, PCA’s) zijn sterk accumulerend (vergelijkbaar en zelfs sterker dan de PCB’s, afhankelijk van de ketenlengte) in biota. Gehalten in vis in historische buitenlandse studies (gegevens uit artikelen vanaf 1980 tot 2001) variëren van 82 (vis uit Atlantische Oceaan) tot 3700 (tarbotlever) μg/kg op vetbasis. Herhaalde blootstelling aan deze stoffen leidt bij proefdieren tot lever-, nier- en schildkliertoxiciteit waarbij de toxiciteit het grootst is bij de kortketenige, hoog gechloreerde verbindingen. Bij langdurige blootstelling resulteert dit in lever- en schildkliertumoren, maar de stoffen zijn niet genotoxisch. Door de WHO is daarom een TDI voor chronische blootstelling vastgesteld van 11 μg/kg lg/dag. Een beperkte inventariserende survey m.b.t. PCA’s (C10-C13, korte keten) is in 2008 uitgevoerd met een door IMARES recent ontwikkelde methode. De uit deze survey verkregen resultaten van diverse onderzochte Nederlandse visserijproducten, variëren voor PCA’s (C10-C13, korte keten) va