Waar nu buitenlandse megaschepen vissen voor de West-Afrikaanse kust, zouden de landen dat over vijftien jaar met hun eigen vloot moeten doen. Dan moet er nog wel wat te vangen zijn. Het wordt tijd dat Nederland zich daar eens voor gaat inzetten, vindt Petra Spliethoff

Spliethoff, P.C.

Dutch

Name not available

'Ook buiten Europa duurzaam vissen'

Wageningen Yield 

12
met het vliegtuig naar China en Rusland, en 
naar andere Afrikaanse landen als Ghana en 
Nigeria. Ook tal van andere landen vissen in 
Mauritanië, al dan niet legaal of onder de
vlag van Belize. De duurdere vissen die de 
inwoners lekker vinden verdwijnen allemaal 
naar het buitenland. Mauritanië krijgt slechts 
buitenlandse valuta.
Omdat er zo nooit een eigen visserijsector
van de grond komt, blokkeerde de visserij-
minister van Mauretanië onlangs de export.
Hij wil een systeem van afzet in eigen land, 
voor werkgelegenheid, handel richting
binnenland en goede vis op de eigen markt. 
Het op export gerichte bedrijfsleven was
daar niet gelukkig mee – vooral Mauritaanse 
vissers – maar het vloeit voort uit het New 
Partnership for Africa’s Development (NEPAD) 
van de Afrikaanse Unie, dat een plan heeft
ontwikkeld om West-Afrikaanse landen hun 
eigen visserijsector op te laten bouwen. 
Idealiter hebben ze in zeg 2025 hun eigen 
vloot waarmee ze op duurzame wijze vissen, 
lokaal aanlanden en veilig verwerken en ver-
handelen, net als in Nederland.’
Illegale visserij 
‘Dit NEPAD-plan moet de landen ook mogelijk-
heden bieden tegen een ander probleem, de 
illegale visserij. Nederlanders geven dan wel 
netjes hun vangsten op, Chinezen niet, en dat 
maakt het zicht op de bestanden nog lastiger. 
In Europa moet een schip het wat, waar en hoe 
van zijn vangsten registreren, internationaal ligt 
dat veel moeilijker. Het is goed dat de EU er 
naar streeft dat je straks nergens meer onge-
registreerde vis kunt aanlanden.
Willen we West-Afrikaanse landen perspectief 
geven op een duurzame visserij, wat belangrijk 
is voor hun voedselvoorziening, dan moeten 
we samen met andere Europese donoren de 
regionale visserijbeheersorganisaties onder-
steunen zoals bij de Noordzee. Helaas is het 
partnerschap Nederland-Noorwegen bij de 
FAO voor wat betreft visserij nog niet van de 
grond gekomen, en ook op het gebied van 
marien biodiversiteitsbeleid en beleidsoverleg 
houdt Nederland zich stil. Dat vind ik gemiste 
kansen. Nederland speelt een belangrijke rol in 
de visserij en de vishandel. Het zou ook econo-
misch verstandig zijn meer mee te praten. Als 
Wageningen UR zouden we kunnen bijdragen 
door bijvoorbeeld via de Nuffic mensen bij ons 
stage te laten lopen, dat mensen op studiereis 
langskomen of dat we zelf lessen geven.’
‘Ook buiten Europa duurzaam vissen’
Petra Spliethoff, adviseur wetlands en
visserijmanagement, Center for Development 
Innovation, Wageningen UR.
‘Sinds 1997 vissen Nederlandse schepen al 
onder een Europees akkoord bij Mauretanië. 
Enkele Nederlandse diepvriestrawlers verdie-
nen daar ieder jaar miljoenen. Toen Spanje
en Portugal toetraden tot de EU wilden de
lidstaten die nieuwe landen geen visrechten
op de Noordzee geven en moesten nieuwe 
visgronden worden gezocht. Toen is uitgewe-
ken naar West-Afrika. Europa betaalt voor de 
visrechten en de reders betalen het land ook 
een vergoeding. Maar de ecologische impact 
van Nederland en de andere landen die daar 
vissen is groot. Als je alleen kijkt naar sardi-
nella: in 2008 heeft Nederland ongeveer
80 duizend ton van de 563 duizend ton 
aan sardinella opgevist, het aandeel van de 
Senegalese vloot is na jaren van groei nu 
Reflectie
ongeveer even groot als dat van Nederland. 
Niet alleen het bedrijfsleven moet de druk
op de ecologie oplossen. Je moet ook als 
regering oog hebben voor de ecologische 
aspecten van deze diepvisserij, voor de ge- 
volgen voor de mariene biodiversiteit en de 
visbestanden. In Nederland kijkt men echter 
als een stel neokolonialen niet verder dan 
naar wat er in de Europese visserijakkoorden 
is afgesproken. Ik vind dat je, als je daar als 
Nederland vist, je een verplichting hebt dat 
duurzaam te doen. Die landen zijn voor hun 
eiwitten afhankelijker van vis dan wij; ze moe-
ten in 2025 ook nog wat te vangen hebben.’
Lokale handel
‘Daarnaast: het hoofddoel van de visvangst
is de visvoorziening voor consumenten. Nu 
wordt de vis waarop de Nederlandse vloot 
vist op de boot bevroren en bewerkt en 
gaat het gros via het Spaanse Las Palmas 
Waar nu buitenlandse megaschepen vissen voor de West-Afrikaanse kust, zouden de 
landen dat over vijftien jaar met hun eigen vloot moeten doen. Dan moet er nog wel 
wat te vangen zijn. Het wordt tijd dat Nederland zich daar eens voor gaat inzetten, 
vindt Petra Spliethoff.
   Petra Spliethoff: ‘Nederland houdt zich veel te stil op het gebied van marien biodiversiteitsbeleid en 
beleidsoverleg.’


'Ook buiten Europa duurzaam vissen'

Abstract

Similar works

Full text

Available Versions

Name not available

Wageningen Yield

NARCIS