Vanadijum je prelazni metal, koji se može naći u brojnim oksidacionim stanjima, pri čemu su najznačajnija +4 (vanadil) i +5 (vanadat). S obzirom da gljive apsorbuju vanadijum, one predstavljaju glavni put njegovog ulaska u ekosistem.1 Vanadat je izučavan kao potencijalni antidijabetski i antikancerogeni agens, ali zbog svoje komplikovane hemije se ne koristi u terapijama. Mnogi efekti vanadijuma na ćeliju nisu poznati, a među njima je i efekat na sisteme antioksidativne zaštite.2 U ovom istraživanju je ispitivana aktivnost superoksid dismutaza (SOD), peroksidaza (Prx) i katalaza (CAT) tokom različitih faza razvoja gljive Phycomyces blakesleeanus, a kao odgovor na tretman micelijuma vanadatom. Efekat je praćen kod gljiva starosti 20 h, 36 h i 56 h, koje su izlagane 10 mM vanadatu tokom 1 h, 3 h ili 5 h. U eksponencijalnoj fazi razvoja (20 h) zabeležen je porast aktivnosti Prx i to 45±7% nakon 1 h, odnosno 19±7% nakon 5 h tretmana. Na prelasku iz eksponencijalne u stacionarnu fazu razvoja (36 h) 10 mM vanadat nije doveo do promene aktivnosti Prx u tretiranim uzorcima, dok je u stacionarnoj fazi razvoja (56 h) ponovo zabeležen porast aktivnosti Prx i to 22±4% nakon 1 h, odnosno 31±19% nakon 3 h tretmana. Porast aktivnosti SOD je zabeležen samo u stacionarnoj fazi razvoja, nakon 1 h tretmana i iznosi 26±2%. Nije uočena jasna promena aktivnosti CAT tretiranih u odnosu na kontrolne uzork
