Myastenia gravis hastalarında psikopatoloji, psikososyal etkenler ve yaşam kalitesi

Abstract

Introduction: Myasthenia Gravis (MG) is a chronic disease which affects physical, psychological and social functioning of patients. In this study we aim to determine psychiatric comorbidity, some psychosocial factors and their relations with quality of life in patients with MG. Methods: A total of 52 patients underwent psychiatric examination and the following scales were applied: Socio-demographic data form, Hospital Anxiety and Depression Scale (HADS), Quality of Life (QOL) Scale Short Form 36 (SF-36), Psychosocial Adjustment to Illness Scale-Self report (PAIS-SR), Multidimensional Scale of Perceived Social Support (MSPSS) and Posttraumatic Growth Inventory (PTGI). Results: Among 52 patients with MG, 36.5% (n=19) had no psychiatric diagnosis; 21.2% (n=11) had adjustment disorder; 19.2% (n=10) had depression and 23.1% (n=12) had anxiety disorder. Patients with a psychiatric diagnosis had lower scores in general health, vitality, social functioning, emotional role and mental health domains of SF-36. PAIS-SR scores, total MSPSS and friends scores were signifitcantly higher in patients without a psychiatric diagnosis. Significant correlaions of psychosocial factors with quality of life were determined. Conclusion: In MG patients, there is a high prevalence of psychopathology and it is associated with quality of life, perceived social support and psychosocial adjustment of the patients. Quality of life is reduced in both physical and mental aspects. Diagnosis and treatment of psychopathology in MG patients is crucial to decrease disease burden.Giriş: Myastenia Gravis (MG), hastaların fiziksel, psikolojik ve sosyal fonksiyonlarını etkileyen kronik bir hastalıktır. Bu çalışmada MG hastalarında psikiyatrik komorbidite, bazı psikososyal etkenleri ve bunların hastaların yaşam kalitesiyle ilişkisini saptamayı amaçladık. Metodlar: Toplam 52 MG hastasına psikiyatrik muayene yapıldı ve sosyodemografik veri formu, Hastane Anksiyete ve Depresyon Ölçeği, SF-36 Yaşam Kalitesi Ölçeği,Kısa Formu, Hastalığa Psikososyal Uyum Özbildirim Ölçeği, Çok-boyutlu Algılanan Sosyal Destek Ölçeği ve Travma Sonrası Büyüme Envanteri uygulandı Bulgular: Hastaların % 36.5 (n=19)'u herhangi bir psikiyatrik tanı almazken; %21.2 (n=11)'si uyum bozukluğu, %19.2 (n=10)'si depresyon ve %23.1 (n=12)'i anksiyete bozukluğu tanısı aldı. Psikiyatrik tanı alan hastalar SF-36 Yaşam Kalitesi Ölçeği'nin genel sağlık, canlılık, sosyal fonksiyon, duygusal rol ve ruhsal sağlık alanlarında daha düşük puan aldılar. Hastalığa psikososyal uyum, toplam algılanan sosyal destek ve arkadaş desteği puanları, psikiyatrik tanı almayan hastalarda daha yüksekti. Psikososyal etkenler ve yaşam kalitesi arasında anlamlı ilişkiler saptandı. Sonuç: MG hastalarında oldukça sık görülen psikiyatrik sorunlar hastaların yaşam kalitesi, algılanan sosyal destek ve psikososyal uyumlarıyla ilişkilidir. Yaşam kaliteleri hem fiziksel hem de ruhsal alanlarda azalmıştır. MG hastalarında psikopatolojinin tanınması ve tedavisi hastalık yükünün azaltılmasında elzemdir