The paper discusses the quality of legal translation under the EN 15038 standard of translation services and the hypotheses of translation universals. The standard, Translation services – Service requirements, offers a holistic approach to quality at all stages of translation service provision, viewing translation proper as one of the stages only. It specifies quality assurance procedures, one of which is obligatory revision of translation by another translator which involves a check of the target text (TT) against the source text (ST), i.e. “the four-eye principle”. Chesterman’s division of translation universals into S-universals and T-universals raises our awareness of two inseparable sides of specialised translation: the equivalence relation (the ST-TT relation) and the relation of textual fit between the TT/translationese and naturally occurring non-translated target language. The equivalence relation, which is of priority in legal translation, involves the accuracy of information transfer as well as adequate and consistent use of specialised terms. Given the risk of failure to transfer the information content of the ST to the TT, the independent revision requirement seems to be perfectly suited to legal translation, in particular translation of the law and certified translation. The relation of textual fit concerns naturalness of translation and is achieved through grammatical, lexical, phraseological, typographical and stylistic correctness. The weight of the two dimensions depends on the purpose and status of the translation and its target group.Artykuł jest próbą spojrzenia na jakość przekładu prawnego i prawniczego przez pryzmat uniwersaliów translatorycznych i normy PN-EN 15038 „Usługi tłumaczeń – Wymagania dotyczące świadczenia usług”. Norma zawiera holistyczne podejście do jakości tłumaczenia na wszystkich etapach świadczenia usługi tłumaczeniowej, wprowadzając m.in. obowiązkową weryfi kację tłumaczenia przez innego tłumacza. Ocena tekstu docelowego powinna obejmować zarówno relację ekwiwalencji (dokładność tłumaczenia), której należy przypisać najwyższą wagę, jak i relację dopasowania tekstowego (naturalność tłumaczenia)
