Objectives: Promoting ceramic-cement integration by providing optimal adhesion between resin cements and glass ceramic surfaces is important from clinical point of view. To evaluate the effect of different surface roughening methods on the shear bond strength (SBS) of three luting resin cements to a lithium-disilicate- based glass ceramic. Materials and Methods: One hundred eighty cylindrical ceramic blocks (4x4 mm, IPS e.max, Ivoclar, Schaan, Liechtenstein) were prepared and divided into 3 main groups (n=60/group). Group 1 was treated with 9,5% hydrofloric acid (HF) for 45 sec. Group 2 was roughened by tribochemical silica coating (TSK). The specimens in Group 3 were subjected to 9,5% HF acid followed by TSK. Then each main group was divided into 3 luting cement subgroups named: (1) VariolinkII (Ivoclar, Liechtenstein), (2) RelyX ARC (3MEspe, Germany), (3) BifixQM (Voco, Germany). Ten of the specimens in each subgroup were luted to the other 10 by a luting cement specific for each subgroup. All specimens were thermocycled (x1000, 5-550C, 20 sec.) and SBS tests were performed (Autograph, Shimadzu, Japan, 0.5 mm/ min). The obtained data (mean;plusmn;SD) were statistically analyzed (ANOVA and Boferroni, alpha=.05). The interfaces of the specimens were observed under a SEM (Jeol JSM 5200, Japan). Results: While combined HF + TSK surface conditioning method resulted in significantly higher SBS values for all resin groups (Variolink II:48,1;plusmn;9,3; RelyX ARC:39,6;plusmn;8,4; Bifix QM:36,3;plusmn;5,1) (P;lt;.05), HF acid (Variolink II:33,8;plusmn;6,5; RelyX ARC:28,1;plusmn;4,4; Bifix QM:18,9;plusmn;4,8) and TSK alone (Variolink II:27,9;plusmn;8,5; RelyX ARC:22,5;plusmn;5,9; Bifix QM:16,4;plusmn;4,6) demonstrated insignificant differences (P;gt;.05). Conclusion: With HF acid etching followed by TSK, highest resin-ceramic bond strength values were obtained for all luting cement groups. Variolink II exhibited highest resin-ceramic bond strength regardless of different surface conditioning methods.Amaç: Rezin simanların cam seramik yüzeylere optimal tutunmalarını sağlayarak seramik-siman entegrasyonunun iyileştirilmesi klinik açıdan gereklidir. Farklı yüzey pürüzlendirme işlemlerinin, 3 farklı rezin siman ile lityum-disilikat esaslı cam seramik arasındaki makaslama bağ dayanımına etkisinin değerlendirilmesidir. Gereçler ve Yöntemler: Yüz seksen adet silindirik seramik örnek (IPS e.max, Ivoclar, Schaan, Liechtenstein, 4x4mm) hazırlandı ve 3 ana gruba ayrıldı (n=60/ grup). Grup 1’e, 45 sn süresince %9,5’luk hidroflorik asit (HF) uygulandı. Grup 2’de pürüzlendirme işlemi tribo-kimyasal silika kaplama (TSK) ile sağlandı. Grup 3’deki örneklere %9,5’luk HF asidin ardından TSK uygulandı. Üç ana grup, 3’er yapıştırıcı siman alt grubuna ayrıldı: (1) VariolinkII (Ivoclar, Liechtenstein), (2) RelyX ARC (3MEspe, Almanya), (3) BifixQM (Voco, Almanya). Her bir gruptaki 10 örnek gruba özgü yapıştırıcı siman ile diğer on örneğe yapıştırıldı. Tüm örnekler termal döngüden geçirildi (x1000, 5-550C, 20 s.) ve makaslama bağ dayanım testleri yapıldı (Autograph, Shimadzu, Japan, 0.5 mm/dk). Elde edilen veriler (ortalama±SS) istatistiksel olarak analiz edildi (ANOVA ve Bonferroni, alfa=.05). Örneklerin arayüzleri TEM ile incelendi (Jeol JSM 5200, Japan). Bulgular: Kombine HF+TSK yüzey pürüzlendirmesi tüm rezin grupları için en yüksek bağ dayanım değerlerini verirken (VariolinkII:48,1±9,3; RelyX ARC:39,6±8,4; Bifix QM:36,3±5,1) (P.05) sadece HF asit (VariolinkII:33,8±6,5; RelyX ARC:28,1±4,4; Bifix QM:18,9±4,8) ve sadece TSK (VariolinkII:27,9±8,5; RelyX ARC:22,5±5,9; Bifix QM:16,4±4,6) grupları arasında anlamlı farklar yoktu (P>.05). Sonuç: HF asit uygulaması sonrası silika kaplama işlemi ile, tüm siman gruplarında en yüksek rezinseramik bağ dayanımı değerleri elde edildi. Rezin simanlardan Variolink II yüzey hazırlama işleminden bağımsız olarak en yüksek rezin-seramik bağ dayanımını gösterdi
