'Ege Universitesi Turk Dunyasi Incelemeleri Dergisi'
Abstract
Beliefs and thoughts of death and afterlife, have been reflected on the graves by Western Anatolian civilizations from 1st Millennium B.C. These reflections have been categorized into 8 titles, being, Kline, War, Hunt, Prosession, Funeral, Sports, Mythologic-Unique and Other Settings, and have been examined within this categorization. Our work; `Death Iconography in Western Anatolia in 1st Millennium B.C.? aimed to appoint the roots of these reflection types, their motives and connections to the afterlife. Regarding our subject, numerous grave structure in Bithynia, Troas, Mysia, Aiolis, Ionia, Lydia, Karia and Lykia have been studied. Throughout the studies, iconographic analysis was used to render the reflections on the graves. During the analysis, religious beliefs, socio-cultural life and mythos of Nigh East, Egypt, Hittite, Persia and Hellene have been considered. As being the outcome of these studies, there was a common strong belief in Western Anatolian civilizations of 1st millennium B.C., death is not the end and human soul is to be departed to another realm and carry out its existence. The most important common feature in this belief was that, for those who are dead in this World, should embrace or to be with their loved ones in the afterlife. Happy and eternal afterlife has had a bond with personality. It was evident that, while men have been glorified with their bravery, wisdom and nobility, women have been glorified with their maternal abilities, being a good wife, nobility and chastity. These personalities have been reflected on graves in various types: aim was to help human soul to depart to a happy afterlife and to be always remembered in this world.Ölüm? ve ?Öteki Dünya? ile ilgili düşünce ve inanışlar, M.Ö. I. Bin yılda yaşamış Batı Anadolu toplumları tarafından mezarları üzerine çeşitli şekillerde yansıtılmıştır. Bu yansıtılma biçimleri, tarafımızdan Kline, Savaş, Av, Prosesyon, Cenaze merasimi, Spor, Mitolojik-Ünik ve Diğer sahneler olarak sekiz ana bölüme ayrılarak incelenmiştir. ?M.Ö. I. Bin Yılda Nekrolojik Eserler Işığında Batı Anadolu'da Ölüm İkonografisi? adlı çalışmamız, genel olarak bu yansıtılma biçimlerinin kökenleri, nedenleri ve öte dünya inançları ile olan bağlantılarının saptanması ile ilgilidir. Konu ile ilgili olarak, Bithynia, Troas, Mysia, Aiolis, Ionia, Lydia, Karia ve Lykia'da bulunan birçok mezar yapısı üzerinde çalışılmıştır. Bu çalışma, mezarların üzerinde betimlenmiş çeşitli sahnelerin ikonografik olarak analiz edilmesi şeklinde olmuştur. Bu analizler yapılırken, Yakındoğu, Mısır, Hitit, Pers ve Hellen dini inanışları, sosyo-kültürel yaşamları ve mitosları dikkate alınmıştır. Ortaya çıkan sonuç, M.Ö. I. Bin yılda Batı Anadolu'da yaşamış toplumların, ortak bir şekilde ölümün bir son olmadığı ve ölümden sonra da insan ruhunun başka bir mekanda yaşamını devam ettirdiğine dair inancı son derece güçlü bir biçimde benimsemiş olduklarıdır. Bu ortak inançtaki en önemli olgulardan biri, öte dünyada, ölenlerin sevdiklerine kavuşması ya da sevdikleri ile beraber olmasıdır. Mutlu ve sonsuz bir öte dünya yaşamına kavuşabilmek ise, kişilerin bireysel özellikleri ile ilgili görülmüştür. Ölen erkekler genel olarak kahramanlıkları, bilgelikleri ve soylulukları ile yüceltilmiştir. Kadınların ise, anaçlıkları, iyi eş olmaları, soylulukları ve iffetleri ile yüceltildiği görülebilmektedir. Ölü bireylerin bu kişilik özellikleri, mezarları üzerine çeşitli biçimlerde yansıtılmıştır. Amaç, onların bu özellikleri ile mutlu bir öte dünyaya yolcu edilmesi ve onların bu dünyada unutulmaz kılınmasıdı
