Een veel gehoorde slogan in de zorg is ‘de patiënt centraal’. Het is natuurlijk lastig hier tegenin te gaan. Zorg verlenen aan patiënten is waar de zorg om draait. Tegelijkertijd blijkt het makkelijker gezegd dan gedaan. Dat heeft te maken met het feit dat er veel afwegingen schuilgaan achter dit mantra. Voorbeelden daarvan zijn: Hoe doe je als professional, patiëntenvertegenwoordiger, toezichthouder of beleidsmaker recht aan de diversiteit tussen patiënten? Hoe werken verschillende vormen van participatie en vertegenwoordiging van patiënten op elkaar in? En wat voor type beleid en toezicht is nodig om regelruimte te creëren om persoonsgerichte zorg te leveren? In deze blog betoog ik dat gegeven deze complexiteit het beter is om te spreken over relaties centraal. Deze relaties zijn veelzijdig. Het gaat om de relatie tussen patiënt-zijn en andere aspecten van het leven, tussen zorgverleners en patiënten, en tussen zorgpraktijk en beleid
