Wyniki szczepienia pniaków bukowych (Fagus sylvatica L.) i dębowych (Quercus sp.) grzybnią boczniaka ostrygowatego (Pleurotus ostreatus [Jacq.: Fr.] Kumm.)

Abstract

The article presents the results of inoculation of beech and oak stumps with a biological preparation of oyster fungus (Pleurotus ostreatus) mycelium. The inoculum was grown on a sawdust substrate at Warsaw University of Life Sciences Department of Mycology and Forest Phytopathology. The experiment was set up at the Forest Experimental Station in Rogów. Stumps were inoculated: i) immediately after tree felling or ii) at approximately 5 and 12 months after felling. A total of 60 beech stumps and 50 oak stumps were inoculated in the years 2002– 2004. The infected stumps were then inspected for the presence of the mycelium and fruiting bodies of P. ostreatus. The presence of fruiting bodies of other wood-decaying fungi was also noted. The extent of rotting was determined macroscopically, with the causal agent being confirmed on the basis of isolation and identification of mycelium from fragments of colonized wood obtained from rooted-out stumps. Oyster fungus mycelium was found to colonise beech stumps much more effectively than oak stumps. Stumps inoculated immediately after, or five months after felling were more effectively colonized by the mycelium than those inoculated after one year.Zbadano możliwości wykorzystania boczniaka ostrygowatego (Pleurotus ostreatus) do szczepienia pniakow bukowych i dębowych w celu ograniczania bazy pokarmowej opieniek (Armillaria spp.). Biopreparat na podłożu trocinowym przygotowano w Zakładzie Mikologii i Fitopatologii Leśnej SGGW w Warszawie. Doświadczenie założono na 5 powierzchniach, na siedlisku LMśw, w Nadleśnictwie Rogow. Na wszystkich powierzchniach przed założeniem doświadczenia obserwowano występowanie objawów opieńkowej zgnilizny korzeni. Inokulowano pniaki powstałe zaraz po ścięciu drzew oraz ok. 5- i 12-miesięczne. W sumie, w latach 2002– 2004, zaszczepiono 60 pniaków bukowych i 50 dębowych. Na zainfekowanych pniakach oceniano występowanie grzybni i owocników boczniaka ostrygowatego oraz obecność innych gatunków grzybów wielkoowocnikowych. Makroskopowo określano zasięg widocznej zgnilizny i potwierdzano sprawcę (Pleurotus ostreatus) poprzez izolację i identyfikację grzybni z fragmentów drewna wykarczowanych trzech pniaków bukowych i trzech dębowych. Stwierdzono, że grzybnia boczniaka ostrygowatego znacznie skuteczniej kolonizowała pniaki bukowe niż dębowe. Pniaki powstałe zaraz po ścięciu drzewa oraz 5-miesięczne były efektywniej zasiedlane przez grzybnię boczniaka niż pniaki inokulowane po roku od momentu ich powstania. W trakcie trwania doświadczenia na szczepionych pniakach bukowych odnotowano owocniki 19 gatunków grzybów wielkoowocnikowych, a na pniakach dębowych 16 gatunków. Pniaki bukowe najliczniej były kolonizowane przez Bjerkandera adusta i Trametes versicolor, natomiast pniaki dębowe przez Stereum hirsutum