Cybercrime rapidly developed in last decade of 20th century, and in first years of 21st century its evolution is even more evident. States responded to this threat by introducing new measures into their legal systems, trying to reconcile traditional criminal law with new need to perceive, investigate and prove newly introduced criminal offences. After the initial period of implementation of these measures, we can argue about their success, but also we have to point out defects of comprehensions that prevail in this field at the moment. Unification and harmonization, as well as efficient international cooperation, are basics for better coordination of transnational efforts to suppress cybercrime. Comparative analysis is not possible without review of the only relevant international document on cybercrime – Convention on Cybercrime of Council of Europe and pointing out its significance worldwide. Finally, we briefly deal with achievements of Serbia, as one of few countries that realized there is a need to introduce specialized state institutions to fight cybercrime and to set highest standards of implementation of all relevant legal and technical instruments in order to prevent misusage of high technologies.Visokotehnološki kriminal se naglo razvio u poslednjoj deceniji XX veka, a u XXI veku njegova evolucija je još evidentnija. Države su odgovorile uvođenjem novih mera u svoja krivična zakonodavstva, pokušavajući da pomire tradicionalno krivično pravo sa zahtevima za percipiranjem, istraživanjem i dokazivanjem novih krivičnih dela. Nakon prvog perioda implementacije ovih mera, može se govoriti o relativnom uspehu, ali se isto tako mora ukazati i na nedostatke shvatanja koja trenutno prevladavaju u ovoj oblasti. Unifikacija i harmonizacija, kao i efikasna međunarodna saradnja, osnovne su pretpostavke za bolju koordinaciju nadnacionalnih napora za suzbijanje ove vrste krivičnih dela. Komparativna analiza nije moguća bez osvrta na jedini relevantni međunarodni instrument na polju visokotehnološkog kriminala – Konvenciju o visokotehnološkom kriminalu Saveta Evrope i ukazivanja na njen značaj u globalnim okvirima. Najzad, treba se ukratko osvrnuti i na postignuto u Srbiji, koja je jedna od država koje su na vreme uvidele potrebu za specijalizacijom državnih organa i postavljanjem visokih standarda implementacije savremenih pravno-tehničkih instrumenata za borbu protiv zloupotrebe visokih tehnologija
