OBJECTIVE: The aim of the study is to evaluate the patients with thyroid disease with regard to maternal and perinatal outcomes. MATERIAL AND METHODS: Sixty pregnant women with thyroid disease between the dates of 1995 and 2000 who were followed-up in Ege University Faculty of Medicine Obstetrics clinic were included in the study. 69.3% (41/60) of the patients were found to be in euthyroid state 6.7% (4/60) in hypothyroid state and 25% (15/60) hyperthyroid state. The patients were evaluated with regard to perinatal and maternal outcomes. RESULTS: The mean age of the patients was 29.8;plusmn;5.2, the mean gestational age at delivery 37.9;plusmn;1.8, newborn weight 3222;plusmn;517, Apgar score at 1 minute 8.3;plusmn;0.9, Apgar score at 5 minute 9.4;plusmn;1.6. The delivery was performed with vaginal delivery in 50% (30/60) and caserean section 50% (30/60). Ten newborns were admitted to newborn intensive care unit (16.7%). The premature delivery rate was 20% (12/60). As a medical therapy 41% (25/60) patients used propylthiouracil and 38.3% (23/60) used thyroxine at therapeutic doses. No fetal malformation was observed. The admission of newborns to intensive care unit was found more frequently in hypertyroid patients (26.7% versus 9.8%, P=0.05). Preterm delivery rate was insignificanlty higher in hyperthyroid patients than in euthyroid patients (40% versus 12.2%, p=0.06). Intrauterine growth restriction was detected in two out of four patients in hypothyroid state. CONCLUSION: The pregnant women with thyroid disease should be carefully followed up for maternal and perinatal complications. The early diagnosis and treatment in pregnancy prevents the development of fetal and maternal complications. Perinatal outcome seems to be worse in hyperthyroid and hypothyroid pregnant women compared to euthyroid patients.AMAÇ: Bu çalışmanın amacı tiroid hastalığı saptanan gebelerin maternal ve perinatal sonuçlar açısından değerlendirilmesidir. GEREÇ VE YÖNTEM: 1995 ile 2000 yılları arasında Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Obstetri kliniğinde tiroid hastalığı ve gebelik tanısı ile takip edilen 60 hasta çalışmaya dahil edildi. Olguların %69.3 (41/60) ötiroidi, %6.7 (4/60) hipotiroidi ve %25 (15/60) hipertiroidi olarak bulundu. Olgular perinatal ve maternal sonuçlar açısından karşılaştırıldı. BULGULAR: Hastaların genel olarak yaş ortalaması 29.8±5.2, doğumdaki gestasyonel hafta 37.9±1.8, yenidoğan kilosu 3222±517 g, 1. dakika Apgar skoru 8.3±0.9 ve 5. dakika Apgar skoru 9.4±1.6 olarak bulundu. Hastalara doğum şekli olarak %50 (30/60) vajinal doğum %50 (30/60) sezaryen ile doğum yaptırıldı. Yenidoğan yoğun-bakım gereksinimi 10 (%16.7) bebekte oldu. Genel olarak erken doğum oranı %20 (12/60) olarak bulundu. Medikal tedavi olarak %41 (25/60) gebede propiltiourasil ve %38.3 (23/60) gebede tiroksin tedavi dozlarında uygulandı. Yenidoğanlarda fetal anomaliye rastlanmadı. Yenidoğan yoğun-bakım gereksinimi hipertiroidi olan olgularda daha fazla saptandı (%26.7'ye karşılık %9.8, p=0.05). Preterm doğum sıklığı hipertiroidi saptanan olgularda ötiroidi olan olgulara göre daha fazla bulundu (%40'a karşılık %12.2). Dört hipotiroidili olgunun ikisinde intrauterin gelişme geriliği saptandı. SONUÇ: Tiroid hastalığı gebeler maternal ve fetal komplikasyonlar açısında yakından takip edilmelidir. Gebelikte erken tanı ve tedavi fetal ve maternal komplikasyon gelişimini önlemektedir. Hipertiroidi ve hiportiroidi saptanan gebelerde perinatal sonuçlar ötiroidi gebelere göre daha kötü görülmektedir
