Οι Ηνωμένες Πολιτείες μαστίζονται από τεράστιο αριθμό αστέγων με κύριο πρόβλημα την έλλειψη στέγης και την παροχή υγειονομικής περίθαλψης. Συνέπειες της κακής υγιεινής των αστέγων αποτελούν σε ένα πρώτο στάδιο η ακραία φτώχεια, το σκληρό περιβάλλον διαβίωσης καθώς και το τραύμα. Η πρώτη εμφάνιση του φαινομένου της αστεγίας και οι γενιές που ακολούθησαν αποτυπώνονται στην συγκεκριμένη εργασία. Επιπλέον προσπαθεί να εξετάσει πως με την πάροδο του χρόνου οι Ηνωμένες Πολιτείες εφάρμοσαν στρατηγικές και προγράμματα για την αντιμετώπιση και βελτίωση του φαινομένου της αστεγίας, αν και κατά πόσο η ιατρική από την πλευρά της πρόσφερε σε αυτό το εγχείρημα μέσω της παροχής βοήθειας εκεί που υπήρχε η ανάγκη, στο δρόμο. Η παροχή φροντίδας και η σύνδεση αυτών των ατόμων με ολοκληρωμένη πρωτοβάθμια φροντίδα μέσω καταφυγίων και ξενώνων αποτελεί κορμό για την μελέτη του φαινομένου που ερευνούμε. Οι άστεγοι είναι κομμάτι της κοινωνίας και όχι οι κάτοικοι μιας αόρατης πόλης που εκεί βρίσκουν καταφύγιο.The United States is plagued by a huge number of homeless people with the main problem being lack of housing and healthcare. Consequences of poor hygiene of homeless people are in a first stage extreme poverty, harsh living environment as well as trauma. The first appearance of the phenomenon of homelessness and the generations that followed are reflected in this paper. Furthermore, it attempts to examine how over time the United States has implemented strategies and programs to address and improve the phenomenon of homelessness, and whether and to what extent medicine on its part has contributed to this endeavor by providing assistance where the need was there, on the street. The provision of care and linking these individuals to integrated primary care through shelters and hostels is the backbone for the study of the phenomenon we are investigating. The homeless are part of society, not the inhabitants of an invisible city where they find shelter
