Εισαγωγή: Μαζική καταστροφή, όσον αφορά στον τομέα υγείας, θεωρείται η απότομη
ή βαθμιαία έκπτωση στη συνολική κατάσταση υγείας μιας κοινότητας η οποία είναι
αδύνατο να αντιμετωπισθεί επαρκώς χωρίς εξωτερική βοήθεια.
Σκοπός: Η διερεύνηση της ετοιμότητας του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού για την
αντιμετώπιση μαζικών καταστροφών.
Υλικό και Μέθοδος: Το δείγμα της μελέτης αποτέλεσαν 364 επαγγελματίες υγείας. Η
στατιστική ανάλυση έγινε με το στατιστικό πακέτο SPSS 17 και την εφαρμογή της
δοκιμασίας Χ2.
Αποτελέσματα: Από την περιγραφική ανάλυση, βρέθηκε ότι το μεγαλύτερο ποσοστό
του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού (61%) αντιλαμβάνονταν τον εαυτό του ως
απροετοίμαστο για την αντιμετώπιση καταστροφών. Ποσοστό 64,6% ανέφερε ότι η πιο
άμεση ενέργειά του σε ενδεχόμενο μαζικής καταστροφής στον χώρο εργασίας του θα
ήταν η τήρηση του σχεδίου έκτακτης ανάγκης, ενώ ποσοστό 55,7% δεν γνώριζε αν
υπάρχει σχέδιο έκτακτης ανάγκης στον χώρο εργασίας του. Από την στατιστική
ανάλυση των δεδομένων, βρέθηκε ότι πιο συχνά ως προετοιμασμένο για την
αντιμετώπιση καταστροφών αντιλαμβάνονταν τον εαυτό τους οι ασκούντες διοικητικό
έργο νοσηλευτές (p=0,002) και οι έχοντες μεταπτυχιακές σπουδές (p=0,047).
Συμπεράσματα: Ο παράγοντας εκπαίδευση επηρεάζει στον μεγαλύτερο βαθμό τις
γνώσεις για τις μαζικές καταστροφές και την ετοιμότητα αντιμετώπισής τους. Ως
εκ τούτου, είναι αναγκαίο οι επαγγελματίες υγείας σε προπτυχιακό επίπεδο να
παρακολουθήσουν περισσότερα σχετικά μαθήματα.Background: Disasters, as regards the health sector, are considered a sudden or
gradual disease of an entire community, which is impossible to confront
adequately without external assistance.
Aim: The aim of the study was to explore the disaster preparedness among
medical and nursing personnel.
Methods: The statistical sample of this study consisted of 364 health care
professionals. Statistical analysis was produced using SPSS 17 and the
performance of the chi-square test.
Results: By the descriptive analysis it was detected that the biggest
percentage of the medical and nursing personnel (61%) considered themselves not
adequately prepared for disasters. Of the study participants, 64,6% stated that
if a disaster happen in their workplace they would follow the hospital disaster
plan to manage the situation, while 55,7% they did not know if there is a
disaster plan in their workplace. By the statistical analysis it was detected
that the administrative nurses perceived themselves more frequently as prepared
for disaster management (p=0,002) as well those who have done postgraduate
studies (p=0,047).
Conclusions: Education affects positively the knowledge on disasters as well
the health-related disaster preparedness, therefore, it is necessary for the
health care professionals, when in an undergraduate level, to attend more
relevant courses
