Ευαισθησία και ειδικότητα ηλεκτροκαρδιογραφικών δεικτών υπερτροφίας της αριστερής κοιλίας με ηχοκαρδιογραφικούς δείκτες. Δεδομένα από τη μελέτη "Κόρινθος"
Εισαγωγή: Η υπερτροφία της αριστερής κοιλίας ορίζεται ως η πάχυνση των τοιχωμάτων της αριστερής κοιλίας οφειλόμενη σε δευτεροπαθείς παράγοντες που επιδρούν εμμέσως στο μυοκάρδιο όπως είναι η υπερφόρτωση πίεσης (π.χ. αρτηριακή υπέρταση), η υπερφόρτωση όγκου (π.χ. ανεπάρκεια μιτροειδούς βαλβίδας) και οι φυσιολογικές συνθήκες (π.χ. αναιμία, κύηση). Ισχυρή υποψία τίθεται με το ηλεκτροκαρδιογράφημα, ενώ η τελική διάγνωση τίθεται με την διαθωρακική ηχωκαρδιογραφική μελέτη και με την εξέταση εκλογής που θεωρείται η μαγνητική καρδιάς. Η διάκριση των υποτύπων, συγκεντρικής και έκκεντρης υπερτροφίας της αριστερής κοιλίας με ηλεκτροκαρδιογραφικούς δείκτες υψηλής ευαισθησίας και ειδικότητας είναι σημαντικό εργαλείο της καθημερινής ιατρικής πράξης καθώς η στρατηγική θεραπείας της αναδιαμόρφωσης της αριστερής κοιλίας και της πρόληψης του καρδιαγγειακού θανάτου είναι ανάλογη του υποτύπου.
Σκοπός: Σκοπός αυτής της εργασίας είναι η εκτίμηση της ευαισθησίας και ειδικότητας των ηλεκτροκαρδιογραφικών κριτηρίων διάγνωσης υπερτροφίας της αριστερής κοιλίας διάκρισης των τύπων της, συγκεντρικής και έκκεντρης υπερτροφίας.
Υλικό και Μέθοδος: Τα δεδομένα είναι από την μελέτη «Κορινθία» και την ανάλυση των ηλεκτροκαρδιογραφημάτων 1570 συμμετεχόντων. Μελετήθηκαν επτά ηλεκτροκαρδιογραφικά κριτήρια (Sokolow–Lyon voltage, index and product, sex-specific Cornell voltage and product, Lewis voltage, and Framingham). Η υπερτροφία της αριστερής κοιλίας τεκμηριώθηκε υπερηχογραφικά και ορίστηκε σύμφωνα με τις κατευθυντήριες οδηγίες ως μάζα αριστερής κοιλίας μεγαλύτερη από 125 g/m2 για τους άνδρες και μεγαλύτερη από 110 g/m2 για τις γυναίκες, βάση του δείκτη μάζας σώματος.
Αποτελέσματα: Σύμφωνα με την συχνότητα εμφάνισης των ηλεκτροκαρδιογραφικών δεικτών υπερτροφίας της αριστερής κοιλίας, δεν υπήρξαν διαφορές μεταξύ έκκεντρης και συγκεντρικής υπερτροφίας. Η ανάλυση όμως των κριτηρίων ως συνεχείς μεταβλητές κατέληξε στο ότι τα κριτήρια Cornell voltage και
71
product είχαν υψηλή διαγνωστική ακρίβεια για την συγκεντρική υπερτροφία. Συγκεκριμένα, Cornell voltage> 13.95 mV είχε 61% ευαισθησία και 62% ειδικότητα για την διάκριση της συγκεντρικής από την έκκεντρη υπερτροφία (p=0.05). Ακόμη και μετά την προσαρμογή βάση το φύλο, την ηλικία, τον δείκτη μάζας σώματος και την παρουσία αρτηριακής υπέρτασης, η παρουσία του κριτηρίου Cornell voltage ή product αύξησε το λόγο των σχετικών πιθανοτήτων (Odds) για την συγκεντρική υπερτροφία κατά 1.6 φορές (p=0.001) ενώ η παρουσία του κριτηρίου Framingham για την έκκεντρη υπερτροφία αύξησε το λόγο των σχετικών πιθανοτήτων κατά 8 φορές (p=0.04).
Συμπεράσματα: Τα κριτήρια Cornell voltage και product έχουν υψηλή διακριτική ικανότητα για την τεκμηρίωση της υπερτροφίας μέσω του ηλεκτροκαρδιογραφήματος. Η υπερτροφία της αριστερής κοιλίας κατηγοριοποιείται σε έκκεντρη και συγκεντρική και η ηλεκτροκαρδιογραφική διάκριση γίνεται για την συγκεντρική με το κριτήριο Cornell product ενώ για την έκκεντρη με το κριτήριο Framingham.Introduction: Left ventricular hypertrophy (LVH) is the cardiac adaptive form to pressure overload (eg hypertension), volume overload (eg mitral regurgitation) and natural conditions (eg anaemia, pregnancy). The ecg provides a strong suspicion of lvh, therefore the echocardiograph provided the final diagnose and the magnetic resonance of myocardium is the gold standard. The discrimination of forms, eccentric or concentric with ecg criteria is a powerful clinical tool since the approach of therapy and the prevention of cardiovascular death depends on the form of lvh.
Aim: The aim of this study was to determine the sensitivity and the specificity of seven classic criteria of ECG detection of LVH and especially concerning their performance in differentiating concentric and eccentric LVH.
Methods: In the setting of the Corinthia cross-sectional study, ECGs were analyzed in 1570 participants of the study. Seven ECG criteria were calculated (Sokolow–Lyon voltage, index and product, sex-specific Cornell voltage and product, Lewis voltage, and Framingham), whereas LVH was defined, based on echocardiographic data, as left ventricular mass indexed for body surface area (BSA) at least 125 g/m2 in men and at least 110 g/m2 in women.
Results: Regarding the frequency encountered of each ECG-LVH criterion, there was no difference between eLVH and cLVH. However, when ECG criteria as continuous variables were compared between LVH groups, Cornell voltage and product were higher in cLVH individuals, with a value of Cornell voltage > 13.95 mV having 61% sensitivity and 62% specificity to differentiate cLVH from eLVH (p=0.05). Even after adjustment for age, sex, body mass index and hypertension the occurrence of Cornell voltage or product increased the odds of cLVH by 1.6 times (p=0.001) while the incidence of Framingham criterion increased the odds of eLVH by 8 times (p=0.04).
Conclusion: Cornell voltage and product criteria have superior discriminative ability for the detection of LVH via ECG. When further categorizing 73
LVH as concentric and eccentric, Cornell product has the higher discriminative ability for cLVH and Framingham for eLVH
