Μελέτη του δικτύου αναγνώρισης και επιδιόρθωσης της βλάβης του DNA σε ανθρώπινα λεμφομονοπύρηνα κύτταρα

Abstract

Μελέτη του δικτύου αναγνώρισης και επιδιόρθωσης της βλάβης του DNA σε ανθρώπινα λεμφομονοπύρηνα κύτταρα Παππά Μ. Α’ Προπαιδευτική Παθολογική Κλινική και Ειδική Νοσολογία, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ Εισαγωγή: Προηγούμενα επιστημονικά δεδομένα προτείνουν ότι οι ασθενείς με συστηματικά αυτοάνοσα νοσήματα έχουν ελαττωματική επιδιορθωτική ικανότητα του DNA. Σκοπός: Θα εξεταστεί η υπόθεση ότι η επιδιορθωτική ικανότητα του DNA είναι ελαττωματική σε ασθενείς με Ρευματοειδή Αρθρίτιδα (ΡΑ) και Συστηματικό Ερυθηματώδη Λύκο (ΣΕΛ), συνδέεται με τη συσσώρευση ενδογενών βλαβών και θα αναζητηθούν κλινικο-εργαστηριακές συσχετίσεις. Μέθοδοι: Λεμφομονοπύρηνα κύτταρα περιφερικού αίματος απομονώθηκαν από 20 ασθενείς με ΡΑ, 20 με ΣΕΛ και 50 υγιείς μάρτυρες (ΥΜ). Καταγράφηκαν δημογραφικά και κλινικο-εργαστηριακά στοιχεία για καθένα συμμετέχοντα στη μελέτη. Η συσσώρευση ενδογενών βλαβών μελετήθηκε με τη μέθοδο ηλεκτροφόρησης υπό αλκαλικές συνθήκες (comet assay). Αποτελέσματα: Σημαντικά υψηλότερα επίπεδα ενδογενών βλαβών βρέθηκαν στους ασθενείς συγκριτικά με ΥΜ [Μονάδες Olive Tail Moment: ΥΜ: 4.5±2.3 (1.5-10.7), ΡA: 11.8±6.9 (5.1-35.5), ΣΕΛ: 8.2±4.5 (2.4-23.0), p<0.05]. Ο ΟΤΜ παρουσιάζει μια τάση συσχέτισης με τον ρευματοειδή παράγοντα στους ασθενείς με ΡΑ, ωστόσο στην υποομάδα των ασθενών με ΣΕΛ δεν ανεδείχθησαν σημαντικές κλινικές συσχετίσεις. Συμπεράσματα: Η συσσώρευση ενδογενών βλαβών του DNA είναι κοινό χαρακτηριστικό ασθενών με συστηματικά αυτοάνοσα νοσήματα και συνδέεται με την κλινικο-εργαστηριακή εικόνα αυτών των ασθενών.The DNA Damage Response and Repair Network in human peripheral blood mononuclear cells Pappa M. A’ Propaedeutic and Internal Medicine Department, Medical School, National and Kapodistrian University of Athens Introduction: Recent studies highlight that defects in DNA Damage Response and Repair Network are present in patients with systemic autoimmune diseases. Aim: Our purpose is to study DDR/R network in patients with Rheumatoid Arthritis (RA) and Systemic Lupus Erythematosus (SLE) and to test the hypothesis that these patients show defects in this network. Methods: Peripheral Blood Mononuclear Cells (PBMCs) were isolated from 20 patients with RA, 20 with SLE and 50 apparently healthy controls (HC). Clinical and laboratory data were obtained from each participant after informed consent. Endogenous DNA damage [Single Strand (SSBs) and Double Strand (DSBs) DNA breaks] was measured by alkaline comet assay. Results: Increased levels of endogenous DNA damage were present in patients compared to healthy controls [Olive Tail Moment arbitary units: HC: 4.5±2.3 (1.5-10.7), RA: 11.8±6.9 (5.1-35.5), SLE: 8.2±4.5 (2.4-23.0), p<0.05]. Rheumatoid factor (RF) is related with OTM in patients with RA; however, no statistically significant correlations were observred in SLE subgroup. Conclusions: Patients with systemic autoimmune diseases accumulate endogenous DNA damage, that is related with clinical and laboratory characteristics of these patinets

    Similar works