Kirurško liječenje velofaringealne insuficijencije sluznično-mišićnim stražnjim faringealnim režnjem - je li to kontraindikacija za nosnu intubaciju? Pregledni članak

Abstract

Velopharyngeal insufficiency is a disorder where the soft palate directs the air through the nose. It is often present in patients with previous cleft or short palate, but also in many other conditions. Symptoms are primarily to be found in speech, with very distinct nasal sound. After clinical evaluation and nasal endoscopy, surgery is considered. Several surgical techniques are in use, with posterior pharyngeal flap pharyngoplasty being most widely used. This method leaves the base of the posterior pharyngeal flap attached to the posterior pharyngeal wall, with two lateral ports on each side of the flap. Permanent nasopharyngeal obstruction is a very challenging pathology for anesthesiologists in case of mandatory nasal intubation since it is a relative contraindication for nasal intubation. Patients with previous palatoplasty will regularly appear in our routine anesthetic practice, in all surgical segments. The high risk of damage to the flap with possible bleeding can put the anesthesiologist in a very unpleasant situation if not aware of the permanent effect of this surgery. During preanesthetic assessment, if there is information on a previous pharyngoplasty, one should consider alternative options for nasotracheal intubation. All nasal insertion procedures must be either avoided or carried out with great caution, under fiberoptic visual control.Velofaringealna insuficijencija stanje je kod kojega meko nepce zrak usmjerava kroz nos umjesto na usta. Česta je kod bolesnika koji su imali rascjep nepca ili imaju kratko nepce, ali javlja se i u drugim bolestima. Simptomi su primarno govorne prirode, s vrlo izraženim nazalnim prizvukom. Nakon kliničkog pregleda i endoskopskog pregleda nazofarinksa odlučuje se o daljnjoj kirurškoj intervenciji. Danas je nekoliko kirurških tehnika u opticaju, no najčešće se rabi faringoplastika s odizanjem sluznično-mišićnog režnja sa stražnjega zida farinksa. Nakon ovog zahvata baza režnja ostaje pričvršćena za stražnji zid farinksa, sa samo dva otvora sa svake lateralne strane režnja. Trajna opstrukcija nazofarinksa zahtjevna je patologija za anesteziologe u slučajevima koji zahtijevaju nosnu intubaciju, jer nova poslijeoperacijska anatomija predstavlja relativnu kontraindikaciju. Bolesnici kojima je učinjena palatoplastika povremeno budu dio rutinske anesteziološke prakse u svim segmentima kirurgije. Visok rizik za ozljedu režnja uz popratno krvarenje može anesteziologa staviti u neugodan položaj ako nije upoznat s posljedicom koja bolesniku ostaje doživotno nakon operacije. Kao dio anesteziološke prijeoperacijske procjene, ako znamo da je bolesniku učinjena faringoplastika, svakako treba razmotriti alternativne načine intubacije na nos. Svi postupci koji uključuju umetanje predmeta u nos treba ili izbjegavati ili raditi krajnje oprezno, uz obveznu kontrolu fiberoptičkim bronhoskopom