Introduction. As a psychopathological disorder, depression affects a lot of people with chronic neurological diseases and poor prognosis. It touches approximately 40–50% of patients with multiple sclerosis (SM). Depression may be a consequence of patients’ poor mobility caused by MS, the location of inflammation or side effects of phase 1 pharmacotherapy and immunomodulatory treatment. As experience shows, co-occurrence of MS with depression impairs rehabilitation, patients’ quality of life and their physical fitness.Aim. The aim of this study was to assess the presence of depression and its intensity as well as to analyse its relationship to patients’ everyday functioning and such sociodemographic factors as age and sex.Material and Methods. 38 people with multiple sclerosis who were patients of Neurology Clinic in Cracow (both of the hospital ward and the hospital out-patient clinic) took part in a survey. It was carried out using diagnostic poll method and the analysis of documentation. Patients were asked to complete data collection tools such as Beck’s Scale, Katz Scale and sociodemographic inventory. Patients’ medical history and individual medical order sheets were also analysed. Then statistical calculations were performed.Results. Depression symptoms vary in intensity. According to Beck’s scale results, 23.7% of patients were affected by minimal depression. Another 23.7% of respondents reported mild depression. Moderate and severe depression was observed in two equal groups — 7.9% of patients. Beck’s Scale and Katz Scale results correlation proved to be statistically insignificant (p=0.08). Age and sex were not related to the emotional state of the patients. However, detailed analysis of the data showed that young people (20–29 years old) do not suffer from depression symptoms.Conclusions. Although multiple sclerosis patients may suffer from depression, its intensity varies. Young people do not feel negative emotions because they are not ill for a long time. (JNNN 2014;3(4):169–174)Wstęp. Depresja jako pełny zespół psychopatologiczny towarzyszy wielu chorobom neurologicznym o przewlekłym przebiegu i niepomyślnym rokowaniu. W stwardnieniu rozsianym (SM) dotyczy ok. 40–50% chorych. Jej obecność może wynikać z konsekwencji ruchowych SM, lokalizacji zmian zapalnych, czy wreszcie z działania ubocznego stosowanej farmakoterapii ostrego rzutu i leczenia immunomodulującego przebieg choroby. Doświadczenia pokazują, że współwystępowanie SM i depresji prowadzi w efekcie do trudności w zakresie współpracy chorego w procesie rehabilitacji, pogorszenia subiektywnej jakości życia i ogólnej sprawności fizycznej.Cel. Celem przeprowadzonych badań była ocena obecności i nasilenia zjawiska depresji oraz jej związku ze stanem funkcjonalnym chorych i takimi wskaźnikami socjodemograficznymi, jak: wiek i płeć.Materiał i metody. Grupę badaną stanowiło 38 pacjentów Kliniki Neurologii w Krakowie, którzy z powodu diagnozy stwardnienia rozsianego byli pacjentami oddziału bądź poradni przyklinicznej tej placówki. W pracy wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego i analizy dokumentacji. Uczestnicy badań zostali poproszeni o kompletowanie takich narzędzi badawczych, jak: Skala Becka, Skala Katza, inwentarz danych socjodemograficznych. Analiza obejmowała ich historie choroby oraz indywidualne karty zleceń lekarskich. Otrzymane wyniki poddano obliczeniom statystycznym.Wyniki. Nasilenie objawów depresji w ankietowanej grupie było zróżnicowane. Wyniki Skali Depresji Becka wskazują na obecność depresji lekkiej u 23,7% respondentów. Stan emocjonalny kolejnych 23,7% chorych należy sklasyfikować jako depresja średnia. Samoocena dwóch identycznych liczbowo grup (7,9%) sugeruje występowanie depresji głębokiej i bardzo głębokiej. Korelacja wyników skali Becka i Katza nie była istotna statystycznie (p=0,08). Wiek i płeć badanych nie wiązał się istotnie z prezentowanym stanem emocjonalnym, choć szczegółowa analiza obecności depresji w wyróżnionych grupach wiekowych dowodzi, że osoby młode, tj. będące w wieku 20–29 lat nie odczuwają jej objawów.Wnioski. W przebiegu stwardnienia rozsianego spotykane jest zjawisko depresji, choć różne bywa jej nasilenie. Osoby młodsze, a w związku z tym krócej chorujące nie odczuwają negatywnych emocji związanych z obecnością obniżonego nastroju. (PNN 2014;3(4):169–174
