Minamata Convention on mercury is the answer to the threat of global emissions of mercury and its impact on human health and the environment. On 19th January 2013, at the fifth session of the International Negotiating Conference in Geneva (INC5), which comprised representatives of 140 governments belonging to the United Nations, the final version of the Convention aimed at reducing environmental pollution by mercury was determined. Formal acceptance of the Convention took place on October 10th 2013, during the Diplomatic Conference in Minamata, Japan. It was agreed, that mercury is a substance of worldwide interest due to its spread in the atmosphere over long distances, persistence in the environment after the result of human activity, the ability to bioaccumulation in ecosystems and significantly harmful effect on human health and the environment. This newly established, legally binding instrument provides comprehensive solutions to reduce emissions of mercury to the atmosphere, reduce the demand for mercury in products and industrial processes, reduce international trade of mercury, as well as the handling of wastes containing mercury, the use of methods of storage of mercury. It also regulates issues relating to the sites contaminated by this metal and the adoption of guidelines on the use of BAT /BEP in such cases. Existing measures limited to the geographical area of the European Union proved to be insufficient to solve the global mercury problem. The new rules, once implemented, will have a potential impact on the different industrial sectors, such as municipal waste with the largest sources of Hg (batteries) of hazardous dental waste (amalgams), industrial (pesticides, paints), non-ferrous metals. The aim of this article is to emphasize the importance and significance of the Convention which applies a coherent community strategy concerning mercury in the short and long term, which will also allow for further verification of the problem and the effectiveness of the policy.Konwencja Minamata w sprawie rtęci stanowi odpowiedź na globalne zagrożenie emisją rtęci oraz jej wpływu na zdrowie człowieka i środowisko. W dniu 19 stycznia 2013 roku na piątej sesji Międzynarodowego Komitetu Negocjacyjnego w Genewie (INC 5), w skład którego wchodzili reprezentanci 140 rządów państw należących do Organizacji Narodów Zjednoczonych, doszło do ustalenia ostatecznej wersji konwencji mającej na celu redukcję zanieczyszczenia środowiska rtęcią. Formalne przyjęcie Konwencji nastąpiło w dniu 10 października 2013 roku podczas Konferencji Dyplomatycznej w Minamata w Japonii. Potwierdzono tym samym, że rtęć jest substancją o ogólnoświatowym znaczeniu z uwagi na jej rozprzestrzenianie się w atmosferze na dalekie odległości, utrzymywanie się w środowisku po wprowadzeniu na skutek działalności człowieka, zdolności do bioakumulacji w ekosystemach oraz znacząco szkodliwy wpływ na zdrowie ludzi i środowisko. Ten nowo powstały, prawnie wiążący instrument zawiera kompleksowe rozwiązania na rzecz zmniejszenia emisji rtęci do atmosfery, ograniczenia zapotrzebowania na rtęć w produktach i procesach przemysłowych, ograniczenia międzynarodowego handlu rtęcią, jak również postępowania z odpadami zawierającymi rtęć, stosowania metod składowania rtęci oraz reguluje kwestie odnoszące się do terenów zanieczyszczonych tym metalem i przyjęcia wytycznych dotyczących stosowania BAT /BEP. Dotychczasowe środki ograniczone do obszaru geograficznego Unii Europejskiej okazały się niewystarczające do rozwiązania ogólnoświatowego problemu rtęci. Nowe regulacje, po ich wdrożeniu, będą miały potencjalny wpływ na różne sektory przemysłowe, takie jak: odpady komunalne z największymi źródłami Hg (baterie), niebezpiecznymi odpadami dentystycznymi (amalgamaty), przemysłowymi (środki ochrony roślin, farby), metali nieżelaznych. Celem artykułu jest zaakcentowanie doniosłości i znaczenia wprowadzonej Konwencją spójnej strategii wspólnotowej w zakresie rtęci w perspektywie krótko i długoterminowej, która umożliwi również dalszą weryfikację problemu i skuteczności polityki
