Rasker, J.J.

Terpstra, S.

Dutch

NARCIS 

Naschrift: Effectieve reumazorg vermindert instroom WAO

University of Twente Research Information

z iek tegesch ieden issen  a ls  voorbeeld opge- voerd: eerst  die van  een  pat ient  met  een  lyme-d isease ,  d a n  die van  e e n  pat ient  met een  spondylo l i s thes is  en  ten derde die van  een  pat ient  met  een  hern ia  nuclei  pulposi.  Misschien  kunnen  de col legae mij de vol- gende  v r agen  beantwoorden:  1. Wat  is er reumato logisch  a a n  een  spon- dylol is thes is  en  een  he rn ia  nuclei  pulposi? 2. Waarui t  bes taa t  het  o n a a n v a a r d b a r e  ri- sico indien  een  a a n n e m e r  zelf wens t  door te werken met  een  spondylol i s thes is  en waa rom moet deze m a n  da n  afgekeurd  hoewel  hij wil werken? Mijn bi jdrage a a n  de WAO-discuss ie  is al- vas t  de sugges t i e  dat  we ons a l s  ar ts  bij de leest  moeten  houden.  Heerenveen,  oktober 1991 Dr. H. J. Mencke, or thopaedisch chirurg Naschrift Inderdaad  w a s  het  doel van  ons  artikel duidelijk te m a k e n  wat  de o m v a n g  en aa rd  van  het ' r euma 'prob leem in de ru imste  zin van  het  woord zijn. Door vroege d i agnose  en behanclel ing die g e b a s e e r d  zijn op de laa ts te  inzichten, is het  mogelijk l angdur ig  ziek-zijn en  invali- diteit bij een  aan t a l  van  deze pat i~nten te voorkomen. Hiervoor is e en  goed geco~rdi- neerde  zorg nodig, dat  wil zeggen  dat  de activitei ten van  al d e g e n e n  die bij de zorg voor r eumapa t i~n ten  zijn betrokken een  es- senti~le rol spe l en  en op e lkaar  d ienen  te worden a fges temd.  Dit betreft zowel de zorg van  orthopeden,  reumatologen,  huis-  a r t sen  en reval idat ie-ar tsen  a l s  die van  neurologen,  neurochi rurgen  en  p las t i sch  chirurgen en waar  nodig de s a me nw e r k ing  met ve rzeker ingsgeneeskundigen ,  be- dr i j f sgeneeskundigen ,  soc iaa l -genees-  kund igen  en  ande re  hulpver leners .  Dit is de essen t ie  van  her inste l len da n  wel verder ontwikkelen van  regionale  reuma-  centra, zoals a a n g e g e v e n  in het rapport 'Reumaonderzoek in Nederland' . l  Dit is be- le idsmat ig  en organisa tor i sch  geen  sine- cure, lmmers  het gaa t  bier om een  organi-  sat ie  van  organisa t ies .  In antwoord op uw vragen:  1. In ons  artikel hebben  we her over reu- mat i sche  en niet over reumato logische  a a n d o e n i n g e n  en evenmin  he bbe n  we het over een  t aaka fbaken ing  t u s se n  verschil-  lende spec ia l i smen.  In deze tijd is de en ige  manie r  om het WAO-pobleem op te lossen  dat we goed geco6rdineerd de pat i~nten behande len ,  dat  wil zeggen  door die spe- cialist  die daar toe  her bes t  in s taa t  is. 2. Dit is niet a l l een  een  med i sch  vraag-  stuk, m a a r  ook een  met  e th i sche  en juridi- sche aspec ten .  De desbet ref fende  pat ient  had  een  erns t ige  lysis  en  l i s thes is  over 2 cm. Aan de b e h a n d e l e n d  reumatoloog werd g e v r a a g d  of pat ient  100% arbeidsge-  schikt was  voor zijn ti l lend werk in de bouw, met  ande re  woorden oi hij de  verant-  woordelijkheid wilde n e m e n  hem op te dra- gen  weer  gewichten  van  50 kg dE 100 kg te tillen (bijvoorbeeld tu integels  en  bielzen). Dit ha d  hij hem a ls  behande l end  arts  reeds  dr ingend  ontraden,  evena l s  t rouwens de orthopeed die pat ient  voor verdere behan-  del ing na a r  de reumatoloog had  doorver- wezen. Het is ons  inziens een  volstrekt oneth ische  zaak om een  pat ient  die zich niet a a n  het adv ies  houdt, ineens  niet a l leen  a a n  te radon om zwaart i l lend werd te doen, m a a r  hem zelfs ertoe te dwingen.  Wannee r  dit ongelukkigerwijze bijvoorbeeld een  dwars l aes i e  ten gevolge zou hebben,  zou dit juridische d a n  wel tuchtrechtelijke im- plicaties met  zich mee  kunnen  brengen.  Het is evident  dat  door goede samenwer -  king tu s sen  de verschi l lende behande-  laars,  ve rzeker ingsgeneeskund igen  en so- c iaa l -geneeskundigen ,  niet a l leen  de pa- tient ma a r  ook de economie gebaa t  zal zijn door verminderde  instroom in de WAO. Enschede,  oktober 1991 Prof. Dr. J. J. Rasker Drs. S. Terpstra Literatuur 1. Commissie Reumaonderzoek TNO. Reumaonderzoek in Nederland. Een strategische verkenning van de jaren negentig. Leiden: NIPG TNO, 1990. Prof. Dr. J. I. Rasker i s  reumatoloog verbon- den  a a n  de afdel ing Reumatologie  van  hot Medisch Spectrum Twente en hoogleraar  a a n  de Universiteit  Twente in Enschede.  Hij is voorzitter van  de TNO Commiss ie  Reumaonderzoek NIPG in Leiden. Drs. S. Terpstra is bedrijfseconoom te Gro- n ingen.  Het artikel 'Effectieve reumazorg vermin- dert instroom WAO' verscheen  a ls  activi- teit v a n  de  Commiss i e  Reumaonderzoek. .  Bij het tot s t and  komen van  het commis-  sierapport  'Reumaonderzoek in Nederland'  heeft Drs. Terpstra een  grote rol gespeeld .  Deze informatie is weggeva l l en  bij de pu- blikatie in MC nr. 38/1991, blz. 1116. Redact ie  Medisch Con tact DE PLANNEN VAN SIMONS EN DE LHV De afge lopen  decenn ia  hebben  een  flinke verbeter ing van  de deskund ighe id  en vaar-  digbeid va n  de gemidde lde  Neder landse  hu i sa r t s  opgeleverd.  Door de huisar tsop-  leiding, n a s c h o l i n g s c u r s u s s e n  en bijvoor- beeld de wetenschappel i jk  onderbouwde NHG-s tandaarden  is her n iveau  van  wer- ken onmiskenbaa r  verbeterd. De moderne  hu i sa r t s  investeert  in zijn of haa r  werk, bijvoorbeeld door een  zorgvuldige regi- s trat ie  va n  de  med i sche  g e g e v e n s  van  al le  pat i~nten en door de a a n s c h a f  van  modern  medisch  ins t rumentar ium.  Mijns inziens moet deze lijn worden voort- gezet. In een  gezond beleld met  toekomst- visie behoort de hu i sa r t s  voor te komen a ls  deskund ige  van  de eers te  lijn en  genera-  list. Volgens de  p l a n n e n  van  Simons  gaa t  de  hu i sa r t s enhu lp  reeds  per 1 januar i  aan-  s t a ande  over naa r  de AWBZ en zou de huis-  arts  voor de zorgverzekeraars gelijk zijn a a n  een  wil lekeurige bas i s a r t s  zonder ver- volgopleiding.  Is dit een  beleid met visie of roofbouw? Laat de LHV over zich lopen? Zwolle, oktober 1991 F. Strumphler,  hu i sa r t s  Naschrift LHV Inderdaad  behoort de hu i sa r t s  in een  ge- zond beleid voor te komen a ls  deskund ige  van  de eerste  lijn. De functionele omschrij- r ing  zoals de s taa t ssecre ta r i s  die heeft  ge- formuleerd kan  op termijn de a a n t a s t i n g  van  de huisar t senzorg  in Neder land tot ge- volg hebben.  De LHV is bezig op al le moge- lijke man ie ren  de betrokkenen (beleidsma- kers en  politici) e rvan  te overtuigen dat  de weg die de s taa t s sec re ta r i s  heeft gekozen een  verkeerde is. Daartoe worden gesprek-  ken gevoerd en wordt via de med ia  aan-  dacht  gev raagd  voor de problematiek.  Het zou een  s lechte zaak zijn voor de Neder- l andse  gezondheidszorg,  zowel uit het  oog- punt  van  kwal i te i t sbewaking a ls  kosten- beheers ing ,  a ls  de Eerste en  Tweede Ka- mer het voorstel van  de s taa t ssecre ta r i s  overnemen.  De LHV voelt zich daarbij  ge- s teund  door onder meer  de Europese huis-  a r t senorgan i sa t i e  UEMO en alle hooglera- ren h u i s a r t s g e n e e s k u n d e  in ons  land.  De laa ts te  v raag  is d a n  ook heel  kort te beant -  woorden: nee! 1338 MC nr. 45-  8 november  1991 - 46 

Gemeenschappelijke Medische Dienst consequenties kunnen hebben richting WAO, blijit nu opnieuw de vraag: waaruit bestaat het onaanvaardbare risico indien een aannemer doorwerkt met zijn spondy-lolisthesis. Dit nog los van de vraag of vrel is bewezen dot de klachten van een ront-gendetail als een olisthesis worden veroor-zaakt. Proi. Rasker heeft ten onrechte een aanne-mer het idee gegeven dat hij met zijn spon-dylolisthesis door tillen een dwarslae-siepatient kan worden. Dit is ethisch on-juist, juridisch en economisch onverstan-dig en tuchtrechtelijk gevaarlijk. Heerenveen, januari 1892 Dr. H. J. Mencke Naschrift Met aandacht en zorg hebben we de brief van de heer Mencke gelezen. Uit zijn brief spreekt iets van voldoening en trots over de goede samenwerking tussen reumatologie en orthopedie in zijn zieken-huis. De toevoegingen 'zeer goede' en 'hooggeachte' in zijn brief doen vermoeden dot wij hem daarop hebben aangesproken. Ons artikel gaat uit van de idee dat een dergelijke samenwerking niet alleen een goede en ook een vanzelfsprekende zaak is, maar he laas in de dagelijkse praktijk voor veel patienten niet voldoende blijkt te zijn. Het is onze overtuiging, dat dit laatste in veel gevallen niet zozeer, en waarschijnlijk ook niet in de eerste plaats , a a n de samen-werking tussen reumatoloog en orthopeed en/of aan hun vakkennis en vaardigheden te wijten is en ook niet a a n hun gebrek aan mogelijkheden (de structurele tekorten en mankracht voor beide disciplines mogen bekend verondersteld worden). De situatie waarop de door ons aangehaa lde casuis-tiek betrekking heeft, heeft - anders dan de brief van de heer Mencke zou kunnen doen vermoeden - veel meer te maken met de wijze waarop in ons land een en ander georganiseerd is rond de WAO-problema-tiek. Klaarblijkelijk is deze boodschap niet overgekomen. Om ons onduidelijke redenen lijkt het of de heer Mencke een discussie wil ontlokken over de grenzen tussen de vakgebieden reumatologie en orthopedie. Daarmee doet hij dus de bedoeling van ons artikel tekort. Voor de lezer moge het duidelijk zijn dot ons artikel uitsluitend als boodschap had dat, door middel van vroege diagnostiek en goede samenwerking tussen verschil-lende behandelaars , verzekerings- en so-ciaal geneeskundigen, het WAO-probleem bij patienten met reumatische aandoenin-gen, in de meest ruime zin van het woord, zou kunnen worden teruggedrongen. Dat gaat dus om meer dan de relatie tussen reumatoloog en orthopeed alleen. Als onderdeel van het artikel wilden wij een voorbeeld geven van een patient die formeel recht had op een uitkering (ar-beidsongeschikt was) maar moreel gezien niet uitkeringsgerechtigd. Wij kozen hier-toe de ziektegeschiedenis van een patient voor wie het naar de mening van de behan-delend orthopeed en reumatoloog onver-antwoord was tillend werk te verrichten, terwijl hij dit werk toch deed. Uiteraard kunnen wij hier niet in details treden over de feiten van een ziektegeschiedenis die de heer Mencke niet kent. Wij zijn ver-heugd te lezen welke terminologie de heer Mencke hiervoor in de orthopedisch litera-tuur zou gebruiken; deze is een van ons bekend, maar hoort naar onze mening niet in Medisch Contact. De slotzin van de heer Mencke, waarin hij ten onrechte suggereert dat de behande-laars op onethische wijze met hun patient omgaan, is onwaardig en getuigt van wei-nig hoffelijkheid. De methode iemand iets in de mond te leggen en hem, op basis hiervan, vervolgens te beschuldigen van dergelijke ernstige zaken, hoort niet in de kolommen van Medisch Contact. Met deze brief hopen wij ook de betekenis van Medisch Contact voor de beleidsont-wikkeling ten aanzien van de gezond-heidszorg in Nederland voldoende recht te hebben gedaan, zonder daarbij de reacties van de heer Mencke op ons artikel tekort te doen. Enschede, januari 1992 Prof. Dr. J. J. Rasker Drs. S. Terpstra Olma-fractiewaarde De Onderlinge Levensverzekering Maat-schappij voor Artsen U.A. (Olma) sluit ver-zekeringen in de vorm van fractieverzeke-ringen en in de vorm van guldensverzeke-ringen. Voor de fractieverzekeringen wordt eens per kwartaal een fractiewaarde vast-gesteld. De fractiewaarde wordt berekend conform de artikelen 23 en 24 van de statu-ten en op basis van de beurskoersen ultimo laatstverstreken kalenderkwartaal . Voor het vierde kwartaal 1991 bedraagt deze fractiewaarde / 2,09. WAO Als internist/sociaal geneeskundige in Duitsland volg ik met interesse de discus-sie en artikelen over de WAO. Een zo uitge-breide discussie in alle mogelijke media vindt in de BRD niet p laats . In het artikel van Dr. L. P. Bruyel (MC nr. 50/1991, biz. 1507) s taan in de tabel en het commentaar erop enige onduidelijkheden, ofte wel ook fouten, die mijns inziens zo niet kunnen blijven staan, al zijn ze zo 'duidelijk' dat het een wonder is dat zij de redactie niet zijn opgevallen. Ik beperk mij tot Duitsland en Nederland. Als wij ervan ui tgaan dot de ontvangers per 1.000 van de beroepsbevolking juist zijn vermeld, betekent dit het volgende: Dmtsland:ln 1970 51, in 1989 55: een toena-me van 4, afgerond 7%; Nederland: In 1970 55, in 1989 152: een toe-name van 97, ofte wel (afgerond) 97/55 x 100 = 176%. De verschillen in toename zijn dus in we-zen nog veel groter! In te gaan op de oorza-ken zou hier te ver voeren. Wel kan ik zeggen dat het hem niet duidelijk zit in de besproken 'structurele fout': ook in de BRD is er in principe eerst een periode tot 1 jaar waar de Ziektewet ('Arbeitsunfahigkeit') kan worden toegepast, daa rna dan vaak eerst WAO ('Erwebsunfahigkeit' of 'Berufs-unfdhigkeit'). Leer (BRD), januari 1992 B. v. Preyss Bloedige ingreep Korte door artsen geschreven signalementen. Nieuwe perike-len worden gaarne ingewacht door de redactie van Medisch Contact. Uit de COTG-tarievenlijst, bladzijde 19: 39795 spraakaudiometrie. Niet in combinatie met 39920 te declareren. De verrichting kan boven het ligtarief worden gedeclareerd. De verrichting kan naast een andere verrichting worden gedeclareerd, mits beide verrichtingen niet door dezelfde wond plaatshebben c.q. door dezelfde lichaamsopening! 102 MCnr. 4-24 januari 1992-47 

Naschrift: Effectieve reumazorg vermindert instroom WAO

Abstract

Similar works

Full text

Available Versions

NARCIS

NARCIS

University of Twente Research Information

University of Twente Research Information