Digital technologies are becoming increasingly important to environmental defenders,both in terms of tools that facilitate speaking out and/or taking action, and in termsof (digital) risks they face as a result of their involvement. A growing concern has beenexpressed about the use of various forms of online and technology-facilitated intimidationor “digital intimidation” against environmental defenders. While the existing research oncyberbullying, digital violence and online intimidation can provide some insight, few studiesand data exist on the use of such tactics against environmental defenders in particular.By leaving this issue unexamined, there remains a lack of awareness about the risks andchallenges environmental defenders may face in terms of online safety and digital intimidation,which may ultimately curtail public debate on environmental issues. Fortunately, theprotections under Article 3(8) of the Aarhus Convention and the recently introduced SpecialRapporteur for Environmental Defenders can be useful in providing protection againstdigital intimidation. This paper, therefore, looks at the application of Article 3(8) to digitalintimidation, through the decisions of the Aarhus Convention Compliance Committee, andalso considers the mandate given to the Special Rapporteur at the 2020 Meeting of theParties. The analysis shows that there is certainly potential for protection against digital intimidationunder Article 3(8) AC, but more explicit attention and awareness may be needed.Technologie cyfrowe stają się coraz ważniejsze dla obrońców środowiska naturalnego,zarówno jako narzędzia, które ułatwiają wypowiadanie się w tej kwestii i/lub podejmowaniedziałań, ale także gdy idzie o (cyfrowe) ryzyko, w obliczu jakiego stają oni ze względuna swoje zaangażowanie w obronę środowiska. Zauważalna jest rosnąca troska w związkuz wykorzystaniem rozmaitych form prześladowania tych działaczy w sieci i wspomaganegotechnologią „zastraszania cyfrowego”. Jeśli przeprowadzone do tej pory badania na tematcyberzastraszania, cyfrowej przemocy i zastraszania w sieci mogą dać pewien wgląd w tęproblematykę, to nie ma zbyt wielu badań ani danych na temat wykorzystania takich taktykprzeciwko obrońcom przyrody w szczególności. Pozostawienie tej kwestii poza badaniamiprowadzi do braku świadomości, na jakie ryzyko i wyzwania narażeni są obrońcy przyrody,jeśli idzie o ich bezpieczeństwo w sieci czy cyfrowe prześladowanie, co w konsekwencjiprowadzi do ograniczenia debaty publicznej na temat środowiska. Na szczęście ochronagwarantowana Artykułem 3(8) Konwencji z Aarhus oraz utworzony urząd Specjalnego Sprawozdawcyds. Obrońców Środowiska mogą okazać się pomocne w zapewnieniu ochronyprzed cyfrowym prześladowaniem. Niniejsza praca bada zastosowanie Artykułu 3(8) w sprawachcyfrowego zastraszania poprzez decyzje Komitetu ds. Zgodności Konwencji z Aarhus,a także omawia mandat nadany Specjalnemu Sprawozdawcy na Spotkaniu Stron w roku 2020.Analiza pokazuje, że zdecydowanie istnieje potencjał dla ochrony przeciwko prześladowaniucyfrowemu w świetle Artykułu 3(8) Konwencji, jednak istnieje również potrzeba zwróceniabardziej konkretnej uwagi oraz rozbudzenia świadomości co do tej kwestii
