W pasie tajgi USRR przeprowadzono badania nad biologią populacji masowo występujących gatunków meszek (Gnus cholodkovskii, Simutium gateratum, Odagmia ornata i inne). Cykl życiowy muchówek pijących krew różni się w sposób zasadniczy. Podstawą tych różnic jest charakter miejsc lęgowych (Shipitsina, 1962). Można wyróżnić dwie grupy ekologiczne różniące się charakterem miejsc lęgowych: 1. gatunki rozwijające się w strumieniach i małych rzekach; 2. gatunki rozwijające się w dużych rzekach. Gatunki zaliczane do każdej z tych grup mają inne ogólne właściwości biologiczne (okres życia, względna liczebność populacji, zasięg rozprzestrzeniania się samic od ich miejsc lęgowych, stopień kontaktów z człowiekiem, zasięg migracji larw z prądem rzeki). U meszek odróżniamy 3 sposoby odnajdywania żywiciela. Znaczenie epidemiologiczne meszek o różnych formach zdobywania pokarmu może być różne. Zasięg migracji larw i samic należących do gatunków strumieniowych i rzecznych jest różny: gatunki strumieniowe mają bardzo mały zasięg, zaś niektóre gatunki rzeczne otwartych przestrzeni mają zasięg bardzo szeroki. Meszki rzek mogą odżywiać się i składać jaja 3-5-krotnie, a gatunki strumieniowe tylko 1-2 razy. Płodność gatunków rzecznych jest większa niż strumieniowych. Gatunki strumieniowe żyją krótko, podczas gdy gatunki rzeczne mogą żyć aż do 4 tygodni i dłużej. Ze względu na ich większą płodność i długość żyda, większe rozmiary ich miejsc lęgowych i charakter policykliczny wielu gatunków, gatunki rzeczne są stosunkowo liczniejsze i mają dłuższy okres aktywności w porównaniu z gatunkami strumieniowymi. Stąd też gatunki rzeczne mają większe znaczenie jako owady pijące krew i jako przenosiciele chorób. Charakterystyczne cechy biologii każdej grupy określają dobór zasadniczych linii zwalczania meszek
