Rozwój "zielonej infrastruktury" w polskich miastach w świetle rekomendacji Programu Cost Action 11 Zielona infrastruktura i planowanie miast

Abstract

Przedmiotem artykułu jest analiza rekomendacji, opracowanych przez uczestników programu Cost Action 11 Green structure and Urban Planning, z punktu widzenia polskich uwarunkowań, problemów oraz potrzeb. W ramach programu, realizowanego w latach 2000-2004, przedstawiciele 15 krajów europejskich sformułowali zasady wyznaczania, kształtowania i realizacji elementu struktury przestrzennej miasta, określonej terminem green structure (zielona infrastruktura). Ich podstawą były analizy przeprowadzane w trzech zasadniczych aspektach: ekologicznym, społecznym oraz związanym z planowaniem i zarządzaniem. Natomiast rekomendacje sformułowano w odniesieniu do trzech kwestii, uznanych za najistotniejsze z punktu widzenia aktualnych problemów rozwoju miasta: 1. żywiołowe rozprzestrzenienie się miast czy miasto zwarte jako wybór dla miast europejskich; 2. segregacja czy integracja jako skuteczna strategia ochrony terenów zieleni (zielonej infrastruktury); 3. "z dołu do góry" czy z "góry na dół" jako właściwe podejście do planowania terenów zieleni (zielonej infrastruktury). Problemy rozwoju miast polskich oraz polska specyfika kształtowania zielonej infrastruktury powoduje, że zastosowanie rekomendacji Programu Cost C11 napotykać będzie przeszkody. Powodem są nie tyle z uwarunkowania formalno-prawne, co brak autentycznego, dobrze podbudowanego przez konkretne badania naukowe i analizy "dobrych praktyk", przekonania o znaczeniu zielonej infrastruktury w strukturze przestrzennej miasta. Przekonanie to powinny wyraźnie artykułować władze miast poprzez konkretne decyzje, a nie puste deklaracje oraz społeczności lokalne poprzez rozumne zaangażowanie w ochronę, ale także właściwe wykorzystanie terenów zieleni