Με το παρόν θα προσπαθήσουμε να αναδείξουμε την αξία της δημοκρατικής αρχής στον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας της Δημόσιας Διοίκησης, προσπαθώντας να καταστήσουμε φανερή τη διαρκή παρουσία του Λαού, ως μοναδικό φορέα της εξουσίας στα δημοκρατικά πολιτεύματα.
Σύμφωνα με το άρθρ. 26 παρ. 2 του Συντάγματος, η εκτελεστική λειτουργία με βασική αρμοδιότητα αυτή της εκτέλεσης των νόμων του Κράτους, δηλαδή των νόμων που ψηφίζει η Βουλή, διαθέτει έμμεση δημοκρατική νομιμοποίηση για την άσκηση των αρμοδιοτήτων της. Στο πρώτο κεφάλαιο θα διακρίνουμε την έμμεση δημοκρατική νομιμοποίηση σε δύο κατηγορίες: πρώτον, στην προσωπική-οργανική νομιμοποίηση, η οποία αφορά στην ατομική πράξη επιλογής του φορέα άσκησης της δημόσιας εξουσίας και, δεύτερον, στην αντικειμενική-ουσιαστική νομιμοποίηση που αφορά στη δράση των οργάνων της Δημόσιας Διοίκησης. Αυτή θα πρέπει να είναι σύμφωνη με την αρχή της νομιμότητας, δηλαδή να προβλέπεται στο νόμο, τυπικό ή ουσιαστικό και, σε κάθε περίπτωση, να ελέγχεται από τη Βουλή. Αρωγός στον κοινοβουλευτικό έλεγχο αποτελεί η παραδοσιακή πυραμιδοειδής δομή της Δημόσιας Διοίκησης, ώστε το υφιστάμενο όργανο διοίκησης να ακολουθεί τη βούληση του προϊσταμένου του, μέσω παροχής οδηγιών, διαταγών και εντολών.
Ωστόσο, εκτός από την έμμεση δημοκρατική νομιμοποίηση της Δημόσιας Διοίκησης, στο πολίτευμά μας προβλέπονται δομές και διαδικασίες που απολαμβάνουν άμεσης δημοκρατικής νομιμοποίησης και παρέχουν στη διοικητική απόφαση εγγυήσεις άμεσης δημοκρατικής νομιμοποίησης αντίστοιχα. Στο δεύτερο κεφάλαιο του παρόντος, θα αναφερθούμε στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, σε θεσμούς άμεσης δημοκρατικής νομιμοποίησης, όπως κατά κύριο λόγο στο Δημοψήφισμα, στην ευρύτερη Συμμετοχή της Κοινωνίας των Πολιτών, καθώς και στη Δημοσιότητα και Διαφάνεια που απαιτείται κατά τη δράση της διοίκησης.
Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε τη σύσταση διοικητικών δομών, όπως οι Ανεξάρτητες Διοικητικές Αρχές, οι οποίες εκφεύγουν του ανωτέρω κλασικού-γραφειοκρατικού μοντέλου διοίκησης και για τη δράση τους ισχύει ένας ήπιος κοινοβουλευτικός έλεγχος. Τέλος, ενδιαφέρον, από άποψη δημοκρατικής νομιμοποίησης, παρουσιάζει και η περίπτωση του Αναδόχου Δημόσιας Υπηρεσίας. Αυτά είναι ζητήματα που θα θίξουμε στο τρίτο και τελευταίο κεφάλαιο της έρευνάς μας, προσπαθώντας ταυτόχρονα να εντοπίσουμε τυχόν λύσεις σε τυχόν φαινόμενα «απονομιμοποίησης» της Δημόσιας Διοίκησης.
Στο πλαίσιο αυτό, στα Συμπεράσματα της παρούσας έρευνας, θα προτείνουμε τρόπους εκδημοκρατισμού της Δημόσιας Διοίκησης.The purpose of this paper is to highlight the value of the democratic principle in which the Public Administration is organized and operated. It is ventured to underline the presence of the People as the sole carrier of power in democratic states.
According to Art. 26 (2) of the Constitution, the executive function with the primary responsibility for enforcing the laws of the Greek State, as passed by the Greek Parliament, has indirect democratic legitimacy to exercise its powers. In the first chapter we will distinguish indirect democratic legitimacy into two categories: first, personal-organic legitimacy, which relates to the individual act of election of the body exercising public authority, and secondly, objective-substantive legitimacy, which relates to the action itself of the institutions of Public Administration. This should be in accordance with the principle of legality, in other words with the laws adopted by the Greek Parliament. Furthermore, the traditional pyramid structure of Public Administration has led the actions of institutions governing by the will of its superiors by providing instructions and orders.
In addition to the indirect democratic legitimacy of Public Administration, there are administrative authorities provided by the direct democratic legitimacy. In the second chapter, we will refer to Local Government Organizations, institutions of direct democratic legitimacy, such as the Referendum in particular, the wide participation of the citizens in order to make a public decision, as well as the Publicity and Transparency required by the administration act.
However, in recent years the appearance of new administrative structures has been made, such as the Independent Administrative Authorities characterized by a mild parliamentary scrutiny for their action. Finally, in the context of democratic legitimacy, there is also the case of the Public Service Contractor. These are issues that we will address in the third and final chapter of this research.
In this context, in the Conclusions of the present research, ways of democratizing Public Administration will be proposed as well
