Giriş ve Amaç Cerrahi kliniklerinde intra-abdominal enfeksiyonlar(İAE), morbidite ve mortalitenin önemli bir nedenidir.Bu enfeksiyonların tedavisinde cerrahi olarak kaynakkontrolünün sağlanması ve uygun antibiyotikkullanımı tedavi başarısını arttırır. HastanemizdeİAE’nin ampirik tedavisinde en sık seftriakson vemetronidazol tedavisi başlanmakta olup, izlemdeklinik ve laboratuvar bulgularına göre tedavi revizeedilmektedir. Bu çalışmada ampirik seftriaksonve metronidazol kombinasyon tedavisi başlananhastalarda tedavi yanıtı değerlendirilerek, İAE günceltedavi verilerine katkı sağlanılması amaçlanmıştır.YöntemPandemi öncesi üç yıllık dönemde bir üniversitehastanesi Genel Cerrahi Servisi’nde antibiyotiktedavisi alan 12332 hasta retrospektif olarakdeğerlendirildi. İAE tanısıyla başlangıç tedavisinde 24saatten daha uzun süre seftriakson ve metronidazolkombine tedavisi alan 18 yaş ve üstü hastalar çalışmayadahil edildi. İAE’ler safra kesesi, biliopankreatiktraktus, appendiks, üst gastrointestinal sistem, kolonve diğer odaklı şeklinde değerlendirildi. Seftriaksonve metronidazol kombine tedavisi alan hastalar;Grup 1; sadece seftriakson ve metronidazol kullanantedavi değişikliği yapılmayanlar, Grup 2; seftriaksonve metronidazol tedavisi alan ve izlemde tedavideğişikliği yapılanlar olarak iki gruba ayrıldı. Verilertedavi yeterliliği ve revizyonu açısından SPSS Statistics22.0 ile analiz edildi.BulgularSeftriakson ve metronidazol ile ampirik tedavi başlanan297 (Grup 1; 243, Grup 2; 54) hasta değerlendirildi.Demografik veriler tablo 1’de sunuldu. Malignitevarlığı, son 3 ayda antibiyotik kullanımı ve son 3 aydacerrahi girişim öyküsü tedavi değişikliği açısındanistatistiksel olarak anlamlı (p<0,005) saptandı.Seftriakson ve metronidazol kombinasyon tedavisininİAE lokalizasyonuna göre değişikliği ve cerrahi girişimuygulanması tablo 2’de gösterildi. Tedavi değişikliğiyapılan hastalarda kullanılan antibiyotikler şekil 1’degösterildi. Seftriakson ve metronidazol tedavisininyeterli olduğu grup ile tedavi değişikliği yapılan gruplaboratuvar verileri açısından karşılaştırıldığında 0.gün ve 48-72. saatlerde lökosit, hemoglobin, albüminve CRP değerleri benzer saptanırken; grup 1 için 5-7.günde grup 2 için tedaviyi değiştirdiğimiz gündebakılan CRP değerlerinde 5 katlık fark vardı. Grup2’deki 13 (%24) hastada tedavi revizyonu yapılmasınarağmen kaynak kontrolü sağlanması gerekti, 29(%53,7) hastada ise kaynak kontrolü sağlanmasınarağmen tedavi değişikliği yapıldı (Tablo 3).Tartışma ve SonuçAmpirik başlanmış olan seftriakson ve metronidazoltedavisi uygun kaynak kontrolü sağlandığı durumlardahastaların %80’inde tedavi revizyonu gerektirmedive başarılı oldu. İAE lokalizasyonuna göre tedavideğişikliğinin en sık biliopankreatik traktus (%37)odağında yapıldığı görüldü. Bu lokalizasyondakaynak kontrolü sağlamaya yönelik cerrahi ile birliktehastaların ¼ ünden fazlasında tedavi değişikliğiyapıldı.</p
