Η σχέση ανθρώπου και ζώων είναι γνωστή από την αρχαιότητα. Το ζώο ανέκαθεν υπήρξε σύντροφος, φίλος, συνοδοιπόρος, αλλά συχνά και θύμα της ανθρώπινης σκληρότητας. Η σχέση αυτή απεικονίζεται με γλαφυρότητα στα λογοτεχνικά κείμενα κάθε εποχής. Παράλληλα, η λογοτεχνική παραγωγή επηρεάζει τη νομοθετική διαδικασία, με αποτέλεσμα να διαμορφώνεται θεσμικό πλαίσιο για την προστασία των ζώων, με απώτερο σκοπό, στην σύγχρονη εποχή, την ευζωία. Στο πόνημα αυτό, ερευνάται η αλληλεπίδραση της νομικής επιστήμης και της λογοτεχνίας στο ευαίσθητο θέμα της ευζωίας των μη ανθρώπινων ζώων. Το ενδιαφέρον εστιάζεται διαχρονικά στην περίοδο 1821-2021 και απηχεί τις κοινωνικο-οικονομικές συνθήκες της χώρας.The relationship between man and animals has been known since antiquity. Animal has always been a companion, a friend, a co-traveler but often a victim of human cruelty. This relationship is illustrated in the literature. At the same time, literature production influences the legislative process, resulting in the formation of an institutional framework for the protection of animals, with the ultimate goal, in modern times, of well-being. In this paper, the interaction of legal science and literature on the sensitive issue of the welfare of non-human animals is investigated. The interest is focused over time in the period 1821-2021 and reflects country’s different socio-economic conditions
