Huidtumoren onderbelicht in de huisartsenpraktijk

Abstract

Huisartsen worden frequent geconsulteerd om huidtumoren te beoordelen. Zij spelen dus een belangrijke rol bij de vroegtijdige detectie van huidkanker zoals het basaalcelcarcinoom, het plaveiselcelcarcinoom, het melanoom en detectie van premaligne huidafwijkingen. Door de spectaculaire toename van de incidentie van alle vormen van huidkanker, wordt de groep patiënten die diagnostiek en behandeling behoeft steeds groter. Daarom is het voor de huisarts, maar ook voor de dermatoloog, van groot belang om deze toename met betere transmurale zorg in goede banen te leiden. Met huidtumoren worden al dan niet gepigmenteerde afwijkingen bedoeld zoals naevi, papels of wratten, die klinisch zowel benigne als maligne kunnen imponeren. De grote meerderheid van de huidtumoren die de huisarts beoordeelt, is echter benigne.1 Het is bekend dat in de praktijk een aantal huidafwijkingen die op klinische gronden als ‘benigne’ worden beoordeeld, wordt behandeld met cryotherapie, curettage, ‘shaven’ of excisie zonder histopathologisch onderzoek