ÖZETGiriş: Enkapsüle Sklerozan Peritonit (ESP) kronik periton diyalizinin (PD) uzundönemde karşılaşılan nadir ancak ölümcül olabilecek komplikasyonudur. Peritonda yenidamar oluşumu, artmış inflamasyon ve abartılı fibrosis ile karakterizedir. Bir tirozinkinaz inhibitörü olan imatinibin hem in vivo hem de in vitro antifibrotik etkileri olduğubilinmektedir. Çalışmamızda imatinibin EPS rat modelinde periton membranı üzerineetkilerini incelemeyi amaçladık.Materyal-Metod: Yirmidört üremik olmayan Wistar albino rat dört gruba ayrıldı: 3hafta 2 ml/gün serum fizyolojik intraperitoneal injeksiyon (Kontrol grubu); 3 hafta 2ml/200 g klorheksidin glukonat (%0.1) ve etanol (%15) /gün intraperitoneal injeksiyon(KG grubu); 3 hafta KG sonrasında 3 hafta bekleme (dinlenme grubu); 3 hafta KGsonrasında 3 hafta 50 mg/kg/gün dozunda imatinib mesilat (nasogastrik sonda yoluyla)(KG + İMA). Çalışma sonunda 1 saatlik periton eşitlenme testi (PET) yapıldıktan sonrahayvanlar sakrifiye edildi. Ultrafiltrasyon miktarı (UF), PET parametreleri [diyalizat/plasma üre (D/Püre); diyalizat/plasma kreatinin (D/Pkr); Diyalizat1.saat/Diyalizat0.saatglukoz (D/D0glu)] ve periton morfolojisi (periton kalılnlığı, fibroblast sayısı,inflamasyon skoru, aktive mezotel hücresi oranı, kapiller sayısı, fibrosis skoru)incelendi.Sonuçlar: Üç hafta KG injeksiyonu peritoneal membranda kontrol grubuna göreanlamlı olacak şekilde hem fonksiyonel hem de morfolojik değişiklikler yapmaktadır.KG+İMA grubu KG grubu ile kıyaslandığında UF, D/Pkr, D/D0glu ve mezotel hücreaktivasyonunda anlamlı düzelme sağlamaktadır. Ancak dinlenme grubu ilekıyaslandığında sadece aktive mezotel hücre durumunda fark bulundu. Bulgular tablo1’de özetlenmiştir.Tablo 1. Çalışma gruplarının fonkiyonel ve morfolojik bulgularının karşılaştırılmasıKontrol(n=6)KG(n=6)Dinlenme(n=6)KG + İmatinib(n=6)UF miktarı (ml) 7.15±1.2 -0.17±1.6a 3.7±4.3 6.1±3.8bD/P üre 0.83±0.08 0.72±0.04a 0.83±0.12 0.84±0.11D/P kreatinin 1.16±0.22 0.87±0.09a 1.14±0.21b 1.2±0.18bD1/D0 glukoz 0.77±0.14 0.45±0.04a 0.72±0.16b 0.67±0.1bPeriton kalınlığı (μm) 15.67±2.3 62.2±5.5a 59.7±7a 62.3±9.7aKapiller sayısı (n) 4.8±2.2 16.5±5.4a 13.7±6.6a 17.5±6.7aİnflamasyon skoru 0.17±0.1 1.5±0.22a 1.17±0.17a 1.0±0.0a,bAktif mezotel hücreoranı (%) 0 100a 83.3a 16.6b,cFibrosis skoru 0.17±0.1 2.17±0.17a 2.33±0.0a 2.0±0.0aTartışma: Uzun süre PD tedavisinin bir sonucu olabilecek EPS’nin tedavisindeimatinib umut verici bir ajan olarak dikkati çekmektedir. İmatinib ile tirozin kinazinhibisyonu peritoneal membranda fibrosisden ziyade inflamasyonu azaltmada bir hedefolabilir. Anti-fibrotik etkilerinin gösterilmesi için eş zamanlı KG+İMA verilmesi gibideneysel modelde modifikasyonlar yapılabilir.ivSUMMARYBackground: Encapsulating peritoneal sclerosis (EPS) is most serious complication ofperitoneal dialysis treatment. Depite its low rates of prevalence, EPS results highmortality. It characterizes with neovascularization, increased inflammation andexaggerated interstitial fibrosis of peritoneum. In vivo and in vitro antifibrotic effects ofimatinib, a tyrozin kinase inhibitor, has been suggested previously. In our study, weinvestigated effects of imatinib on peritoneal membrane in experimental EPS model.Material-Methods: We allocated 24 non-uremic albino Wistar rats to 4 groups: controlgroup, 2 mL isotonic saline injected intraperitoneally (IP) daily for 3 weeks; CG group,2 mL/200 g (0.1%) chlorhexidine gluconate (CG) injected IP daily and ethanol (15%)dissolved in saline, for 3 weeks; resting group, CG (weeks 0 – 3), plus peritoneal rest(weeks 3 – 6); and CG+Imatinib mesylate (IMA) , CG (weeks 0 – 3), plus 50 mg/kgimatinib mesylate diluted in drinking water via oragastric tube (weeks 3 – 6). At the endof the study, we performed a 1-hour peritoneal equilibration test with 25 mL 3.86% PDsolution, and examined the dialysate-to-plasma ratio of urea (D/P urea), dialysate-toplasmaratio of creatinin (D/P cr), end-to-initiate dialysate glucose (D1/D0 glucose),ultrafiltration (UF) volume, and morphologic change (peritoneal thickness, capillernumber, inflammation score, active mesothelial cell ratio, fibrosis score) in the parietalperitoneum.Results: KG exposure for 3weeks resulted in obvious alteration in peritoneal transportand morphology. An increased UF, D/P cr, D1/D0glucoseand decreased activemesothelial cell ratio was found in KG+IMA group comparing KG alone. FurthermoreKG+IMA group was superior than peritoneal rest group with regard to activemesothelial cell ratio. The results are shown in table 1.vTable 1. Comparison of study groups regarding functional and morphologicalternations.Kontrol(n=6)KG(n=6)Dinlenme(n=6)KG + İmatinib(n=6)UF miktarı (ml) 7.15±1.2 -0.17±1.6a 3.7±4.3 6.1±3.8bD/P üre 0.83±0.08 0.72±0.04a 0.83±0.12 0.84±0.11D/P kreatinin 1.16±0.22 0.87±0.09a 1.14±0.21b 1.2±0.18bD1/D0 glukoz 0.77±0.14 0.45±0.04a 0.72±0.16b 0.67±0.1bPeriton kalınlığı (μm) 15.67±2.3 62.2±5.5a 59.7±7a 62.3±9.7aKapiller sayısı (n) 4.8±2.2 16.5±5.4a 13.7±6.6a 17.5±6.7aİnflamasyon skoru 0.17±0.1 1.5±0.22a 1.17±0.17a 1.0±0.0a,bAktif mezotel hücreoranı (%)0 100a 83.3a 16.6b,cFibrosis skoru 0.17±0.1 2.17±0.17a 2.33±0.0a 2.0±0.0aConclusion: Imatinib has some beneficial effects on EPS. Tyrosine kinase inhibitionwith imatinib could be a pathway for decreasing mesothelial cell activity andinflammation. Peritoneal fibrosis has not decreased with imatinib in this experimentalEPS model. Simultaneous administration of KG and imatinib could be another modelfor suggest anti-fibrotic effects of imatinib on peritoneal fibrosis
