Katwijkseweg 15, Wassenaar. Gemeente Wassenaar.

Abstract

In opdracht van Van Manen heeft IDDS Archeologie in november 2018 een archeologisch bureauonderzoek en een inventariserend veldonderzoek (IVO), verkennende en karterende fase, uitgevoerd aan de Katwijkseweg 15 in Wassenaar, gemeente Wassenaar. Het onderzoek dient uitgevoerd te worden omdat er op het terrein nieuwbouw is gepland in de vorm van een onderkelderde woning. Op basis van het bureauonderzoek wordt verwacht dat het plangebied is gelegen op de overgang van een duinlandschap naar de strandvlakte. DINOboringen geven aan dat in de ondergrond mogelijk alleen getijdenafzettingen van het Laagpakket van Walcheren voorkomen. Op basis van eerder archeologisch onderzoek in de omgeving wordt bovenop de getijdenafzettingen en een eventuele veenlaag duinzand verwacht. De getijdenafzettingen zijn afgezet in een milieu dat ongunstig was voor menselijke bewoning. Ditzelfde geldt voor het veenpakket. In eventuele Oude duin- en/of strandwalafzettingen kunnen op meerdere niveaus archeologische resten voorkomen vanaf het Laat Neolithicum. Deze resten kunnen bestaan uit sporen van bewoning, begraving en landgebruik in de vorm van bijvoorbeeld paalsporen, ploegsporen en huisplattegronden of vondsten zoals aardewerk en vuursteen. De resten in het Jonge duinzand zullen naar verwachting gerelateerd zijn aan de 17e-eeuwse buitenplaats Rijksdorp, en dan met name aan de tuinen daarvan. Mogelijk kunnen er resten uit de Tweede Wereldoorlog worden verwacht. Er kan niet worden uitgesloten dat delen van het plangebied in het verleden in de vijver hebben gelegen. De huidige (begin 20e-eeuwse) bebouwing is oorspronkelijk aangelegd op een eiland. De hierbij behorende watergang mag ook in het plangebied worden verwacht. Uit het booronderzoek blijkt dat het plangebied achtereenvolgens heeft gelegen in een marien estuarien getijdelandschap, een zoetwater getijdelandschap, een veenmoeras en een duinlandschap. Al deze landschappen waren (tijdens de genese) onbewoonbaar voor de mens en daardoor hebben deze landschappen een zeer lage verwachting voor archeologische waarden. Nadat de duinen gestabiliseerd waren en niet langer verstoven (vanaf de 16e-17e eeuw) kon het duinlandschap gebruikt worden door de mens. In het plangebied is gedurende de 20e eeuw echter dusdanig veel vergraven dat ook het duinzandpakket een zeer lage verwachting heeft voor intacte archeologische resten. De verstoringen van het duinzandpakket reiken tot minimaal 0,9 m -mv ofwel 0,4 m NAP en daarbij is het onduidelijk hoeveel van het duinzand is afgegraven of geëgaliseerd. IDDS Archeologie adviseert om het plangebied, voor wat betreft het aspect archeologie, vrij te geven voor de voorgenomen civieltechnische werkzaamheden