Cohen Tervaert, Jan Willem

Dutch

Vasculitis is een ontsteking van bloedvaten waardoor organen, die door deze bloedvaten van bloed worden voorzien, geleidelijk afsterven. Als meerdere bloedvaten ontstoken zijn en verschillende organen daardoor worden aangetast, spreekt men van systeemvasculitis. Indien een systeemvasculitis niet (d.w.z. niet op tijd) herkend en behandeld wordt, leidt deze tot de dood of tot terminale nierinsufficientie, waarvoor kunstnierbehandeling noodzakelijk is. Met tijdige behandeling met medicamenten (corticosteroiden en cyclofosfamide) kan de onsteking echter goed worden bestreden. ... Zie:Algemene Samenvattin

ARTS repository - University of Groningen

   University of GroningenAntineutrophil cytoplasmic antibodesCohen Tervaert, Jan WillemIMPORTANT NOTE: You are advised to consult the publisher's version (publisher's PDF) if you wish to cite fromit. Please check the document version below.Document VersionPublisher's PDF, also known as Version of recordPublication date:1990Link to publication in University of Groningen/UMCG research databaseCitation for published version (APA):Cohen Tervaert, J. W. (1990). Antineutrophil cytoplasmic antibodes: A new class of autoantibodies invasculitis and glomerulonephritis. s.n.CopyrightOther than for strictly personal use, it is not permitted to download or to forward/distribute the text or part of it without the consent of theauthor(s) and/or copyright holder(s), unless the work is under an open content license (like Creative Commons).The publication may also be distributed here under the terms of Article 25fa of the Dutch Copyright Act, indicated by the “Taverne” license.More information can be found on the University of Groningen website: https://www.rug.nl/library/open-access/self-archiving-pure/taverne-amendment.Take-down policyIf you believe that this document breaches copyright please contact us providing details, and we will remove access to the work immediatelyand investigate your claim.Downloaded from the University of Groningen/UMCG research database (Pure): http://www.rug.nl/research/portal. For technical reasons thenumber of authors shown on this cover page is limited to 10 maximum.Download date: 13-02-2023ALGEMENE SAMENVATTINGVasculitis is een ontsteking van bloedvaten waardoor organen, die door deze bloedvatenvan bloed worden voorzien, geleidelijk afsterven. Als meerdere bloedvaten ontstokenzijn en verschillende organen daardoor worden aangetast, spreekt men van systeemvas-culitis. Indien een systeemvasculitis niet (d.w.z. niet op tijd) herkend en behandeldwordt, leidt deze tot de dood of tot terminale nierinsufficiëntie, waarvoor kunstnierbe-handeling noodzakelijk is. Met tijdigebehandelingmetmedicamenten (corticosteroidenen cyclofosfamide) kan de ontsteking echter goed worden bestreden.In 1984 werd in het bloed van patienten met een speciale vorn van systeemvasculitis,de ziekte van Wegener, een autoantistof ontdekt. In tegenstelling tot beschermendeantistoffen, die gericht zijn tegen lichaamsvreemde cellen of stoffen (zoals bijvoorbeeldbacteriën) zijn autoantistoffen antistoffen, die gericht zijn tegen een onderdeel van heteigen lichaam. Bij de ziekte van Wegener blijken deze antistoffen gericht te zijn tegeneen onderdeel van het cytoplasma van bepaalde witte bloedcellen (neutrofiele granulo-cyten). Daarom wordt deze antistof ook wel ACPA (anti-cytoplasmatische antistof) ofANCA (antineutrofiele cytoplasmatische antistofl genoemd.Het eerste gedeelte van het in dit proefschrift beschreven onderzoek had tot doel na tegaan bij hoeveel patienten met de ziekte van Wegener deze ACPA/ANCA in het serumaangetoondkon worden (= sensitiviteit vanACPA./ANCA voorde ziekte van Wegener)en hoe specifiek deze autoantistofvoor deze ziekte is. Het bleek dat zowel de sensitiviteitals de specificiteit van ACPA'TANCA voor de ziekte van Wegener in een actieve fase erghoog was. Dit betekent dat als bij een patient in het serum ACPA/ANCA wordtaangetoond hij/zij vrijwel zeker de ziekte van Vy'egener heeft. Met de bepaling vanACPA/ANCA is het mogelijk geworden om de ziekte van Wegenerin een vroeg stadiumop te sporen. Bovendien bleek, dat wanneer de ziekte tijdens behandeling met cortico-steroidenencyclofosfamidetotrustkwam, datde antistoffen danniet(meer) inhetserumaantoonbaar waren. De bevinding dat de antistoffen wel aantoonbaar waren als de ziekteactief was en niet meer aantoonbaar waren als deze tot rust gekomen was - ook als demedicijnen hierna geleidelijk verminderd c.q. gestopt werden - leidde tot de volgendevragen:- gaat een stijging van de hoeveelheid ACPAIANCA vooraf aan het eventueel terug-komen (recidiveren) van de ziekte?- is het mogelijk om recidievenvan de ziekte te voorkomen als direct na een stijgingvan ACPAIANCA gestart wordt met behandelen?Beide vragen konden bevestigend beantwoord worden.In een studie waarbij 35 patienten gedurende 16 maanden vervolgd werden traden bij 12patienten in totaal l7 recidieven van de ziekte van Wegener op. In alle gevallen werd eenrecidief vooraf gegaan door een stijging van ACPA/ANCA. In een volgende studiewaarbij 58 patienten gedurende 30 maanden vervolgd werden, werd, na loting, al of nietmet een behandeling met corticosteroiden en cyclofosfamide gestart op het moment datde hoeveelheid ACPA/ANCA significant gestegen was. Het bleek dat bij geen van de 9patienten, bij wie de behandeling gestart werd direct na de stijging van ACPA/ANCA,de ziekte terugkeerde, terwijl bij 9 van 1 I patienten, die niet behandeld werden, wel een111A)tof (=ACPA)en orgaan isn voorbeeld van eenonrjn;roei van cellen remtttistoffen krachtig), cycloblastine(R)gekleurd kan)rhet cytoplasma)renniet gekleurd kantoffen: luchtwegen iet,vanneer men bloedled aanwezigecrganen aangetastd gaat met asthmaele granulocyten,ard gaat met ont-:al neusslijmvlies)recidiefvan de ziekte van Vy'egener optrad. Deze studie toont aan dat met een behande-ling waarbij de hoeveelheid ACPA/ANCA in het serum als leidraad wordt gebruiktrecidieven van de ziekte van Wegener kunnen worden voorkomen.Tijdens het onderzoek naar de sensitiviteit en specificiteit van ACPA/ANCA voor deziekte van Wegener vonden we, dat er verschillende soorten ANCAs bestonden:a. de klassieke ACPAIANCADe antistof die nauw geassocieerd is met de ziekte van Wegener blijkt gericht te zijntegen een enzym (een zgn. serineprotease) uit bepaalde korrels van granulocyten (zgn.lysosomen) met een molecuulgewicht van 29 kilodalton, waarschijnlijk het zgn.proteinase-3. Deze antistoffen noemen we "29-kD serineprotease antistoffen".b. ni e uw e auto ant i st offe nDeze antistoffen blijken gericht tegen andere enzymen uit de lysosomen van granulocy-ten: myeloperoxidase of elastase ("myeloperoxidase- antistoffen" (MPO-antistoffen) of"elastase-antistoffen" (HLE- antistoffen = humaan leukocyten elastase-antistoffen).Het tweede gedeelte van het in dit proefschrift beschreven onderzoek had tot doel na tegaan bij welke patienten MPo-antistoffen en/of HlE-antistoffen in het serum kunnenworden aangetoond. Het bleek dat MPO-antistoffen vooral bij patienten met de ziektevan Churg Strauss - ook een voÍÍn van systeemvasculitis - en bij tot de nier beperktevasculitis (zgn. idiopathische crescentic glomerulonefritis) gevonden werden. MPO-antistoffen werden echter ook bij patienten met andere vorïnen van systeemvasculitis,zoals polyarteritis nodosa (PAN) en de ziekte van Wegener, gevonden. HLE-antistoffenbleken slechts bij enkele patienten met vasculitis voor te komen. Zowel de specificiteitvan MPO-antistoffen als van HlE-antistoffen voor vasculitis bleek echter hoog. Ditbetekent, dat, als bij een patient MPO-antistoffen of HlE-antistoffen in het serumaangetoond kunnen worden, dat hijlzlj vrijwel zeker een voÍrn van vasculitis heeft.Wélke vorm kan niet direct hieruit worden afgeleid.Tenslotte werd gekeken bij hoeveel patienten met een bepaalde vorm van nierontsteking(CGN = crescentic glomerulonefritis) of een ontsteking van slagaderen (necrotiserendearteritis) een van de 3 ANCAs (29-kD serineprotease antistoffen, MPO-antistoffen ofHlE-antistoffen) in het serum kon worden aangetoond en wat de waarde voor dedifferentiële diagnostiek van de bepaling van deze antistoffen was. Het bleek dat bijpatienten met CGN in het kader van vasculitis enlof bij patienten met een idiopathischeCGN altijd één van de ANCAs in het serum aangetoond kon worden, terwijl bij depatienten bij wie de nierontsteking was opgetreden in het kader van een infectie of bijpatienten met andere nierontstekingen deze antistoffen nooit in het serum aangetoondwerden.Wanneer in een biopsie eeu necrotiserende arteritis gevonden werd en in het serum 29-kD serineprotease antistoffen werden aangetoond, dan bleek er sprake te zijn van deziekte van Vy'egener of van een onvolledig ontwikkelde vorm van deze ziekte. Alsdaarentegen in een biopsie necrotiserende arteritis gevonden werd en in het serum MPO-antistoffen dan bleek er sprake ïe zijn van de ziekte van Churg Strauss of van eenonvolledig ontwikkelde voÍïn van deze zíekte. Werd tenslotte in een biopsie necrotise-1 1 9rende arteritis gevonden en werden in het serum geen ANCAs aangetoond dan bleek ersprake te zijn van een minder emstige voÍïn van vasculitis waarbij de afwijkingen tot degewrichten, spieren en huid beperkt bleven.Deze studies tonen aan dat de bepaling van de verschillende ANCAs een grote aanwinstis voor het opsporen van verschillende vormen van vasculitis.SAMENVATTING VAN DE VERSCHILLENDE HOOFDSTUKKEN.In hoofdstuk I worden de verschillende voÍnen van vasculitis besproken en de uitgang-spunten van de studie geformuleerd.In hoofdstuk2 wordt de betekenis van ANCA bij patienten met de ziekte van Wegener(WG) onderzocht. Bij 42 van 45 Groningse patienten met actieve ziekte kondenantistoffen in het serum worden aangetoond. Deze antistoffen reageerden met neutrofie-le granulocyten, die met alcohol gefixeerd zijn, zodanig dat met (fluorescentie) micro-scopie een korrelige aankleuring van het cytoplasma werd gezien. Vanwege dezespecifieke korrelige cytoplasmatische aankleuring wordt deze antistof tegenwoordigook wel c-ANCA genoemd ("classic" of "cytoplasmatische" ANCA). De sensitiviteitvan c-ANCA voor actieve WG in deze studie was dus hoog:937o.De specificiteit van c-ANCA voor WG werd onderzocht door 75 sera van patienten metziekten die sterk lijken op WG te testen op aanwezigheid van c-ANCA. De sera warenafkomstig van patienten uit de Verenigde Staten van Amerika. De diagnoses warengesteld door internationaal erkende deskundigen op het gebied van vasculitis. Debepaling van c-ANCA werd in Groningen gedaan waarbij wij (nog) niet op de hoogtewaren van de elders gestelde diagnoses. De specificiteit van c-ANCA voor WG bleekhoog:977o.Tijdens een vervolgstudie van 16 maanden bij 35 patienten met WG werd gevonden datbij 13 patienten de hoeveelheid c-ANCA minimaal éénkeer aanzienlijk toenam. Bij 12van deze I 3 patienten traden in totaal 17 recidieven van WG op binnen drie maanden naeen stijging van het gehalte van de antistof. BIj de 22 patienten bij wie het gehalte vande antistof geen stijging vertoonde, bleef de ziekte echter inactief.In hoofdstuk3 wordt een studiebeschreven naar de waarde van het meten van het gehaltevan ANCA bij de behandeling van de ziekte van Wegener. Achtenvijftig patientenwerdengedurende 2,5 jaarvervolgdwaarbij maandelijksbloedwerdafgenomen voordebepaling van ANCA. Indien een significante (viervoudige) stijging van het gehalte vanANCA optrad, werd geloot voor al dan niet behandelen met corticosteroiden encyclofosfamide. Gedurende de studieperiode werd bij 20 patienten een stijging van hetgehalte van ANCA waargenomen. Negen patienten werden direct behandeld en bij 1lpatienten werd afgewacht met behandeling tot eventueel een recidief van de ziekte zouoptreden. Bij 6 van deze I I patienten (die dus aanvankelijk niet behandeld werden) tradbinnen 3 maanden na de stijging van het gehalte van ANCA een recidief van de ziekteop. BU 3 van de overige 5 trad uiteindelijk na langere tijd ook een recidief op. Slechts 2patienten kregen dus geen recidief. De 9 patienten, die direct na de stijging van hetgehalte van ANCA behandeld werden, waren daarentegen gedurende de studieperiodevrij van ziekteactiviteit. Het verschil in optreden van recidieven tussen beide groepen120

Antineutrophil cytoplasmic antibodes:A new class of autoantibodies in vasculitis and glomerulonephritis

https://pure.rug.nl/ws/files/3348870/tervaert.PDF

Antineutrophil cytoplasmic antibodes:A new class of autoantibodies in vasculitis and glomerulonephritis

Abstract

Similar works

Full text

Available Versions

ARTS repository - University of Groningen