Lazonder, Kees

Wiersma, D. A.

English

Glas maken is één van die technologieën waar de mensheid al lang gebruikt van maakt. Al zo’n vijf duizend jaar om precies te zijn. Dus je zou denken dat we inmiddels wel bijna alles weten wat er over glazen te weten valt. Nou, dat valt tegen. Zeker wanneer je de kennis die we hebben van de fysica van kristallen vergelijkt met die van glazen. Het verschil tussen glazen en kristallen is dat de moleculen waaruit deze substanties zijn opgebouwd, in een glas niet netjes geordend in een rooster zitten zoals in een kristal. Het gebrek aan orde in zo’n glas is één van de redenen dat fysici niet zoveel met glazen aankunnen. Omdat kristallen een grote interne symmetrie hebben, helpt dit bij het begrijpen van wat er op atomair en moleculair niveau allemaal gebeurt. En van daaruit kun je dan allerlei dagelijkse eigenschappen van kristallen verklaren, zoals de vorm, kleur, warmtegeleiding, hardheid, enzovoort. In mijn onderzoek heb ik me geconcentreerd op twee modellen die toegepast worden om the fysica van glazen (en vloeistoffen) te beschrijven in twee extreme omstandigheden. Die modellen heb ik getest op hun effectiviteit en de toepasbaarheid buiten het nauwe temperatuur gebied waar ze doorgaans worden gebruikt in mijn vakgebied van de niet lineaire optica. Het ene uiterste is de extreem lage temperatuur dicht bij het absolute nulpunt. Toe nu toe waren er extra parameters, matsfactoren, nodig om met het model dat bij deze temperatuur gebruikt wordt accurate voorspellingen te doen. Mijn stelling is dat je die parameters helemaal niet nodig hebt. Als je de wiskunde netter doet en ongewenste experimentele effecten uitsluit dan kun je ook zonder die parameters je onderzoeksdata prima verklaren. Het andere uiterste, de hoge temperatuur waar het glas vloeistof is geworden. Het model dat hier wordt toegepast behandelt bezit een groot aantal intern aanpasbare parameters. Het zou mooi zijn als het niet nodig is deze parameters te veranderen als de je naar andere, lagere, temperaturen gaat. Helaas, bij lagere temperaturen moet het karakter van het model aanzienlijk veranderd worden om aan te blijven sluiten bij de realiteit. Ik laat zien hoe die veranderingen bijna allemaal gerelateerd kunnen worden aan de veranderingen in de dynamica van de vloeistof die in een glas verandert. Dus met een paar aanpassingen, die min of meer voortvloeien uit bestaande glasvormingstheorie, kun je de experimenten toch prima beschrijven

ARTS repository - University of Groningen

Solvation dynamics in liquids and glasses

https://pure.rug.nl/ws/files/2879931/10_thesis.pdf

Solvation dynamics in liquids and glasses

Abstract

Similar works

Full text

Available Versions

ARTS repository - University of Groningen