Pęknięcie i przepaść: teoria queer a społeczne uwarunkowania samobójstw wśród młodzieży o nienormatywnej seksualności

Abstract

Poniższy artykuł używa teorii queer, aby dowieść, że istnieją konkurujące ze sobą socjalizacje, dyskursy oraz "platformy" seksualności, przy czym dominujące dyskursy seksualności, dla których warunkiem społecznej przynależności i uczestnictwa jest podmiotowość oparta na heteronormatywnej lub homonormatywnej socjalizacji, stanowią czynnik ryzyka w odniesieniu do samobójstw notowanych wśród młodzieży o nienormatywnej seksualności. Dokonując analizy raportu opisującego przypadek samobójstwa młodej osoby, artykuł korzysta z queerowych teorii podmiotowości, butlerowskiej performatywności oraz derridiańskiego odczytania „chory”, aby pokazać, jak odczuwana seksualność, której jednostka nie jest w stanie zintegrować z dominującymi dyskursami seksualności (co uniemożliwia podmiotowi wypracowanie spójności, czytelności i rozpoznawalności, będących podstawą poczucia społecznej przynależności), otwiera przepaść między współzawodniczącymi logikami seksualności, co z kolei może stanowić czynnik ryzyka prowadzący do samobójstw wśród queerowej młodzieży. Zdaniem autora, ryzyko samobójstwa spowodowanego (problemami z) seksualnością wśród młodzieży może zostać zredukowane poprzez artykulację queerowych, płynnych i polimorficznych pozytywności seksualnych oraz poszerzenie dostępnych dyskursów, platform, tożsamości oraz form socjalizacji ekspresji seksualnej