Εισαγωγή: Στην κλινική πράξη είναι γνωστό ότι η υδροξυχλωροκίνη βελτιώνει την κλινική κατάσταση ασθενών με Ερυθηματώδη Λύκο (ΕΛ) με άγνωστο μέχρι σήμερα μηχανισμό. Παράλληλα, η ουμπικινόνη (Q10) πέραν του βοηθητικού της ρόλου σε άλλα νοσήματα όπως οι καρδιαγγειακές νόσοι, έχει φανεί να έχει ωφέλιμα αποτελέσματα και σε αυτοάνοσα νοσήματα, όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα, καθώς και στην πολλαπλή σκλήρυνση, διαμέσου μείωσης κάποιων φλεγμονωδών παραγόντων.
Σκοπός της μελέτης: Στην παρούσα εργασία μελετήθηκε το κατά πόσο η υδροξυχλωροκίνη βελτιώνει τους ανοσολογικούς δείκτες ασθενών με ΕΛ, σε μια παράλληλη προσπάθεια ανάδειξης ενός πιθανού μηχανισμού δράσης. Επίσης, διερευνήθηκε η πιθανότητα συμβολής της ουμπικινόνης σε ασθενείς με ΕΛ (ήδη θεραπευόμενους με υδροξυχλωροκίνη), με τρόπο παρόμοιο με αυτόν που οφελεί άλλα αυτοάνοσα νοσήματα.
Μέθοδοι: Οι ασθενείς διαχωρίστηκαν σε δύο ομάδες Α΄ και Β΄. Μελετήθηκαν έντεκα (11) ασθενείς στην ομάδα Α΄ και 10 ασθενείς στην ομάδα Β΄ και πιο συγκεκριμένα:
α) Στην ομάδα Α μετρήθηκαν οι δείκτες ANA, anti-dsDNA, anti-Ro, anti-LA, C3 και C4, κατά την έναρξη και μετά από πέντε (5) μήνες θεραπείας με υδροξυχλωροκίνη 200mg ημερησίως.
β) Στην ομάδα Β μετρήθηκαν οι δείκτες C3 και C4, κατά την έναρξη και μετά από 30 ημέρες θεραπείας με ουμπικινόνη 200mg διαλυμένων σε αγουρέλαιο ελιάς (σε περιεκτικότητα 3.5% w/v) ημερησίως, ενώ οι ασθενείς αυτοί βρίσκονταν ήδη υπό θεραπεία με υδροξυχλωροκίνη 200mg την ημέρα, ώστε να εκτιμηθεί το ανοσολογικό προφίλ των ασθενών.
Αποτελέσματα: Στην ομάδα Α, σε σύγκριση με την έναρξη, υπήρξε βελτίωση των επιπέδων των δεικτών C3 (p=0.012) και C4 (p=0.017), δηλαδή εντοπίστηκε στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ των επιπέδων C3, καθώς και των επιπέδων C4 πριν και μετά τη θεραπεία με υδροξυχλωροκίνη. Στην ομάδα Β΄ δεν υπήρξε στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ των επιπέδων των δείκτη C3 (p=0.247) πριν και μετά τη θεραπεία με ουμπικινόνη 200mg, ούτε μεταξύ των επιπέδων του δείκτη C4 (p=0.213) πριν και μετά τη θεραπεία με ουμπικινόνη 200mg.
Συμπεράσματα: Σε μια πρώτη προσπάθεια διερεύνησης της δράσης της υδροξυχλωροκίνης στα επίπεδα των ανοσολογικών δεικτών που εμπλέκονται με τη νόσο, διαφαίνεται το γεγονός ότι αυτή βελτιώνει τα επίπεδα των δεικτών C3 και C4. Συνεπώς, φαίνεται να οδηγεί σε βελτίωση του ανοσολογικού προφίλ των ασθενών και ίσως το γεγονός αυτό να υποδηλώνει έναν πιθανό μηχανισμό δράσης, ο οποίος δεν έχει μέχρι στιγμής ξαναπεριγραφεί. Όσον αφορά στην επίδραση της ουμπικινόνης, επί των ανοσολογικών δεικτών C3 και C4, ασθενών με ΕΛ, αυτή δεν φαίνεται να αποφέρει σημαντική επιπρόσθετη βελτίωση σε σχέση με τη μονοθεραπεία με υδροξυχλωροκίνη.Introduction:
In clinical practice, hydroxychloroquine (HQ) has been known to improve the clinical status of patients with systemic lupus erythematosus (SLE). The underlying mechanism of action has not been explained yet. At the same time, ubiquinone (Co-enzyme Q10), in addition to its ancillary role in other diseases, -such as cardiovascular diseases-, has been shown to have beneficial effects in autoimmune diseases, such as rheumatoid arthritis and multiple sclerosis, by reducing certain inflammatory factors.
Aim of the study:
The aim of the present study was:
A) To investigate whether hydroxychloroquine would ameliorate the immunological markers of cutaneous lupus erythematosus patients, in a parallel effort to examine its possible mechanism of action.
B) To investigate whether ubiquinone would have similar positive impact in patients with cutaneous lupus erythematosus (already treated with hydroxychloroquine) as in patients with other autoimmune diseases.
Methods:
Twenty one patients with cutaneous lupus erythematosus were studied. The patients were divided into two groups (group A and group B). Eleven patients were enrolled in group A and ten patients in group B. Group A patients were drug-free. Group B patients were under treatment with hydroxychloroquine 200mg daily.
A) In group A, the ANA, anti-dsDNA, anti-Ro, anti-LA, C3 and C4 markers were measured at baseline and after five months of treatment with hydroxychloroquine, 200mg daily.
B) In group B, the C3 and C4 markers were measured at baseline and after thirty days of treatment with ubiquinone 200mg, dissolved in olive oil (3.5% w/v) daily, in order to assess the immunological profile of these patients.
Results:
A) Group A: Compared to baseline, there was a statistically significant improvement in C3 (p=0.012) and C4 (p=0.017) levels.
B) Group B: There was no statistically significant difference neither between C3 levels (p=0.247), nor between C4 levels (p=0.213) before and after treatment with ubiquinone 200mg.
Conclusions:
A) In a first attempt to investigate the likelihood of HQ influence on the levels of the immunological markers involved with the disease, it appears that it improves the levels of C3 and C4 markers. Consequently, it seems to lead to an improvement in the patients’ immunological profile and perhaps this suggests a possible mechanism of action (which has not been described so far).
B) Regarding the effect of ubiquinone on C3 and C4 immunological markers in LE patients, this did not appear to result in significant additional improvement compared to HQ monotherapy
