«Το διεθνές νομικό πλαίσιο που διέπει την Βιομηχανική Ασφάλεια στην Ελλάδα ως Κράτος Μέλλος του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε- Ευθύνες και έννομες συνέπειες».

Abstract

Τα κράτη θέλοντας να προστατεύσουν την εθνική τους ταυτότητα έχουν δημιουργήσει έναν «σκληρό πυρήνα» τον οποίο ονομάζουν «Εθνική Άμυνα / Ασφάλεια». Μέσα σε αυτόν τον πυρήνα περικλείουν πληροφορίες διαφόρων διαβαθμίσεων τις οποίες προστατεύουν καθώς αφορούν την ύπαρξη του κράτους. Κράτη που μοιράζονται κοινές αντιλήψεις περί αυτού που λέγεται «Δυτικός Πολιτισμός» δημιουργούν διακρατικές ενώσεις με σκοπούς που φαίνονται στις ιδρυτικές τους Συνθήκες. Η συμμετοχή όμως των κρατών σε οικονομικές, στρατιωτικές ενώσεις καθώς και σε διεθνής εμπορικές δραστηριότητες, έχουν επιφέρει την ανάγκη να ανταλλάσσονται διαβαθμισμένες πληροφορίες σε διμερή και πολυμερή επίπεδα, με αποτέλεσμα αν προκύπτουν διαφορές σε αυτά τα επίπεδα πολλές φορές να μην ακολουθούνται οι κανόνες επίλυσης διεθνών διαφορών, με αποτέλεσμα αφενός να πολυπλοκοποιείται το δικαιοδοτικό διεθνές σύστημα και βεβαίως μέσα σε αυτό το διεθνές νεφέλωμα να ευδοκιμεί η διαφθορά. Ως εκ τούτου διακρίνεται η ανάγκη άμεσης ομοσπονδοποίησης τουλάχιστον των Ευρωπαϊκών κρατών προς την κατεύθυνση της ομοφωνίας χωρίς απαραίτητη διακύβευση αποχρωματισμού εθνικών χαρακτηριστικών των κρατών. Παρά ταύτα η συνέχιση της υφιστάμενης διεθνούς δικαιοδοτικής λειτουργίας κρίνεται απαραίτητη έστω και με τις διαπιστωμένες εμπλοκές που τυχόν αυτή έχει.Member States wishing to protect their national identity have created a "hard core" which is called "National Defense / Security". Within this core information are included of various classifications which are protected as they are linked with the existence of the state. States that share common perceptions of what is called "Western Civilization" create international unions aiming purposes seen in the Treaties. However, participation of States in economic, military organizations and in international commercial activities has created the need to exchange classified information at bilateral and multilateral levels. Therefore, if disputes arise in these levels relevant resolution often does not follow the international dispute settlement rules. As of the aforementioned fact, on one hand complicates the international judicial system and of course in this international nebula prosper corruption. Thus, the need for immediate federalization is needed - at least of European nations - aiming consensus without, indispensably, essential discoloration of national characteristics of States. Nevertheless, the continuation of the present international judicial function is needed, even if there are any possible implications

    Similar works