Σκοπός και ερευνητικό πεδίο της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η ανάδειξη της επίδρασης που είχε η αγγλική παρουσία στην Ινδία, τόσο στο δίκαιο της εν λόγω περιοχής καθεαυτό, όσο και σε ένα βαθύτερο επίπεδο, εκείνο των νομικών πολιτισμών των δύο λαών και κυρίως της Ινδίας. Βασικό πρίσμα υπό το οποίο επιδιώχθηκε να ερευνηθεί το ζήτημα αποτέλεσε η παραδοχή πως ο νόμος συνιστά μια ενσώματη πολιτισμική μορφή, μια συμπαγής συσσώρευση πολιτισμικών στοιχείων. Κάθε διατύπωση του ισχύοντος δικαίου, μπορεί να θεωρηθεί ως έκφραση «νομικής παραδόσεως», ήτοι μιας σειράς βαθιά ριζωμένων και ιστορικά προσδιορισμένων απόψεων περί της φύσεως του δικαίου, περί του ρόλου του δικαίου στην κοινωνία και την πολιτεία, περί της οργανώσεως και λειτουργίας ενός νομικού συστήματος, καθώς και περί του τρόπου σύμφωνα με τον οποίο το δίκαιο θα πρέπει να θεσπίζεται, εφαρμόζεται, μελετάται, τελειοποιείται και διδάσκεται.The main objective of this thesis is to identify and highlight the impact that English presence has had on India, not only in the field of law and legal system but also at a particularly deeper level, that of legal culture of the aforementioned nations, and especially of India. The issue was examined on the basis of the assumption that law is an embodied cultural form, a multifaceted accumulation of cultural elements. Any formulation of existing law could be regarded as an expression of "legal tradition", namely a series of deeply rooted and historically defined views regarding the nature of law, the role of law in society and the state, the organization and function of a legal system and ultimately, how law should be enacted, applied, studied, refined and taught
